Από τις περίπου 3.000 περουβιανές γυναίκες που αναγκάστηκαν να υποστούν στείρωση από την κυβέρνηση της χώρας κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '90, περισσότερες από 100 έχουν ήδη αφηγηθεί τις ιστορίες τους στο «Quipu» πρότζεκτ, ένα νέο διαδραστικό ντοκιμαντέρ που περιλαμβάνει τις εμπειρίες τους.
«Δεν τους δίνουμε εμείς φωνή. Έχουν από μόνες τους δυνατή φωνή και ιστορίες να πουν. Αυτό το ντοκιμαντέρ είναι απλώς ένα εργαλείο για εκείνες για να κάνουν την εμπειρία τους να ακουστεί σε όλο τον κόσμο», εξηγεί η συμπαραγωγός του πρότζεκτ, Maria Court.
Οι γυναίκες-θύματα μπορούν να ηχογραφήσουν δωρεάν τις φωνές τους σε μια υπηρεσία μηνυμάτων και, στη συνέχεια, οι αφηγήσεις να μοιραστούν στο site του «Quipu» πρότζεκτ, τα ισπανικά, τα αγγλικά, αλλά και στη μητρική γλώσσα των συγκεκριμένων γυναικών. Οι ακροατές των ιστοριών μπορούν, επίσης, να ηχογραφήσουν τις δικές τους απαντήσεις.
Για μια δεκαετία, κάτω από την επίφαση της πολιτικής της κυβέρνησης του Περού για μείωση της φτώχειας, εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες και άνδρες αναγκάστηκαν να υποστούν στείρωση. Ο πρώην πρόεδρος της χώρας, Alberto Fujimori, τώρα καταδικασμένος σε φυλάκιση για διαφθορά και παραβίαση ανθρώπινων δικαιωμάτων, ισχυρίστηκε ότι η στείρωση ήταν προαιρετική, αλλά πολλοί φτωχοί ντόπιοι τόνισαν ότι οι κυβερνητικές Αρχές τους είχαν απειλήσει ότι δεν θα λάμβαναν φαγητό ή άλλη βοήθεια αν δεν συναινούσαν στη στείρωση των ίδιων, καθώς και των συζύγων τους. Πολλοί, μάλιστα, συμπλήρωσαν ότι ακόμα υποφέρουν από τους πόνους των εγχειρίσεων, οι περισσότερες από τις οποίες έγιναν με κακό ιατρικό εξοπλισμό και σε πολύ κακές συνθήκες υγιεινής.
«Αναγκάστηκα να κάνω στείρωση κατά τη διάρκεια εγκυμοσύνης μου», αφηγείται μια γυναίκα από το βόρειο Περού.
«Οι νοσοκόμες ήταν πολύ επίμονες και μου έλεγαν να το δεχθώ, με την αιτιολογία ότι είχα ήδη αρκετά παιδιά και ήταν πιθανό να μείνω ξανά έγκυος, εφόσον ήμουν νέα. Κι έτσι, με στείρωσαν όταν ήμουν 27 ετών», προσθέτει. «Αυτό έγινε 18 χρόνια πριν, αλλά ακόμα δεν έχω ανακτήσει όλες τις δυνάμεις μου».
«Μου έκαναν στείρωση όταν η κόρη μου ήταν μόλις ενός μήνα», λέει μια άλλη γυναίκα. «Όταν πήγα στην κλινική, δεν μου έδιναν το πιστοποιητικό της γέννησής της αν δεν έδινα τη συγκατάθεσή μου στη στείρωση».
Οι οργανωτές του πρότζεκτ θέλουν, μέσω της καμπάνιας που έχουν οργανώσει, να καλέσουν όσο το δυνατόν περισσότερες Περουβιανές που είχαν αυτή τη δραματική εμπειρία να μοιραστούν τις ιστορίες τους.
Περίπου 130 τις έχουν ήδη αφηγηθεί, οι περισσότερες από τις οποίες δεν έχουν ξεπεράσει ακόμα τον σωματικό και τον συναισθηματικό πόνο του βιώματος και της εγχείρισης.
