«Επειδή μου έχει καεί ο εγκέφαλος με όσα έχω διαβάσει να πω πως οι ΧΩΡΙΣΜΕΝΟΙ ΓΟΝΕΙΣ δεν είμαστε προϊόντα μόδας, δεν παντρευτήκαμε γιατί μας άρεσαν τα πάρτυ στο άιλαντ και η βέρα στο δεξί, ούτε κάναμε παιδιά κατά λάθος ή για να σώσουμε τον γάμο μας. Παντρευτήκαμε συνειδητά, κάναμε σχέδια για το μέλλον, όνειρα και παιδιά. Η απόφαση του χωρισμού για ένα ζευγάρι δεν έρχεται ελαφρά τη καρδία. Υπάρχει πολύς πόνος, αμφιβολίες, εσωτερικές διεργασίες και άλλες τόσες ενοχές που γιγαντώνονται όταν έχεις παιδί. Ωστόσο κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς ώστε ο μικρός αυτός άνθρωπος να βγει αλώβητος από αυτή την περιπέτεια. Για να το καταφέρεις αυτό, μεταξύ άλλων, πνίγεις τις διαφορές και τα παράπονα που τυχόν έχεις από τον άλλον στη σχέση σας σαν ζευγάρι, συνθλίβεις τον εγωισμό σου και βάζεις σε πρώτη προτεραιότητα το παιδί σου, όσο τουλάχιστον είναι ανήλικο, γιατί αυτό οφείλεις να κάνεις. Και σε πολλές περιπτώσεις τελικά, όλα πάνε καλά, με τα πάνω τους και τα κάτω τους, αλλά το πράγμα δουλεύει. Και μέρα με τη μέρα βλέπεις πως το παιδί σου αρχίζει να ανθίζει γιατί γλίτωσε από ένα νοσηρό κλίμα που εξακολουθούσες να τρέφεις στον έγγαμο βίο με την ψευδαίσθηση ότι το κάνεις για το παιδί ή επειδή επιμένεις να σώσεις μια πεθαμένη σχέση παίρνοντας στον λαιμό σου άμαχο πληθυσμό, δηλαδή τα παιδιά. Μην ακούω λοιπόν βλακείες ότι χωρίζουμε από "μόδα", ότι παντρευόμαστε για την πλάκα μας, ότι τα παιδιά χωρισμένων γονιών είναι σώνει και ντε προβληματικά. Σταματήστε να τσουβαλιάζετε ανθρώπους και καταστάσεις επιτέλους».