Η Ελένη Σουλιώτη θα μπορούσε να έχει γίνει μία δεύτερη Μαρία Κάλλας. Τουλάχιστον αυτό υποστήριζαν οι δημοσιογράφοι και φανατικοί της όπερας που είχαν την τύχη να την απολαύσουν έστω και μία φορά σε κάποιο από τους σπουδαίους ρόλους που είχε ερμηνεύσει σε ολόκληρο τον κόσμο.
Η μεγάλη και εξαιρετικά φιλόδοξη σοπράνο που ξεκίνησε την καριέρα της σε μικρή ηλικία, βάζοντας στόχο την κορυφή, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 28Μαΐου του 1943 και σε ηλικία πέντε ετών μετακόμισε με την οικογένεια της στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής, όπου έκανε τα πρώτα της μουσικά μαθήματα. Το 1962 ταξιδεύει στο Μιλάνο για να συνεχίσει τις σπουδές της. Η Ιταλία θα γίνει η τρίτη της πατρίδα και η χώρα που θα τις ανοίξει διάπλατα το δρόμο στην επιτυχία.
Το 1964 και σε ηλικία 21 ετών πραγματοποιεί θριαμβευτικό ντεμπούτο στη Νάπολη. Συμμετέχει στην παράσταση της όπερας του Πιέτρο Μασκάνι «Καβαλερία Ρουστικάνα» και αποθεώνεται στο ρόλο της «Σαντούτσα». Οι κριτικοί δεν διστάζουν να την αποκαλέσουν «νέα Κάλλας».
Την επόμενη δεκαετία η Σουλιώτη θα διαγράψει μια λαμπρή πορεία στο λυρικό θέατρο. Εκτός της «Σαντούτσα» θα βάλει τη σφραγίδα της στους ρόλους της «Αμπιγκαίλε» (Ναμπούκο) και της «Λουίζας Μίλλερ» και οι δύο από όπερες του Βέρντι. Σημαντική είναι και η δισκογραφική της καριέρα, με ηχογραφήσεις που άφησαν εποχή και έγιναν μπεστ-σέλερ.
Όμως η κακή διαχείριση της υπέροχης φωνής της προκάλεσε τη μετεωρική πτώση της καριέρας της. Ήταν το 1972, όταν το κοινό του Κόβεντ Γκάρντεν την αποδοκίμασε έντονα στο δύσκολο και απαιτητικό ρόλο της «Αμπιγκαίλε». Ένα ρόλο, που η μεγάλη Μαρία Κάλλας απέφευγε, όπως ο διάβολος το λιβάνι.
Το μεγάλο λάθος της Σουλιώτη είναι ότι ερμήνευσε απαιτητικούς ρόλους σε νεαρή ηλικία, χωρίς να περιμένει τη φυσική ωρίμανση της φωνής της. Αποτέλεσμα να τη φθείρει ανεπανόρθωτα και το 1974 να είναι μια μέτρια αοιδός. Τον ίδιο χρόνο έβαλε ουσιαστικά τέλος στη σύντομη, αλλά λαμπρή καριέρα της.
Η Έλενα Σουλιώτη πέθανε στη Φλωρεντία, στις 4 Δεκεμβρίου του 2004.
