Η Αθηνά Ωνάση είναι το τελευταίο μέλος της δυναστείας των Ωνάση. Έχει ζήσει μεγάλο μέρος της ζωής της στη Λατινική Αμερική, ακριβώς όπως και ο παππούς της, ο Έλληνας κροίσος Αριστοτέλης Ωνάσης, και η μητέρα της Χριστίνα, η οποία πέθανε στην Αργεντινή πριν από περίπου 29 χρόνια.
Πολύ απλά η Λατινική Αμερική έμοιαζε πάντα να τραβάει όσο λίγα μέρη στον κόσμο την διάσημη, βαθύπλουτη οικογένεια, η οποία σύμφωνα με τον μύθο υπήρξε στιγματισμένη από την λεγόμενη «κατάρα των Ωνάσηδων», κάτι αντίστοιχο με την «κατάρα των Κένεντι», αυτό που συνοδεύει σαν σκιά τα μέλη δύο πανίσχυρων, πάμπλουτων, λαμπερών οικογενειών που έζησαν μία ζωή συγκλονιστική αλλά βαθιά δυστυχισμένη. Μία κατάρα που όπως λένε κατάφερε να σπάσει η Αθηνά, επιλέγοντας να διαμορφώσει μία πιο φυσιολογική και απλή καθημερινότητα.
Ό,τι ακριβώς απέτυχε να κάνει η μητέρα της Χριστίνα, μοναχοκόρη του Αριστοτέλη Ωνάση και της Τίνας Λιβανού, που ακολούθησε τα βήμα της θλιμμένης μητέρας της, πεθαίνοντας πρόωρα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Kαι στις δύο περιπτώσεις το πόρισμα του ιατροδικαστή ήταν κοινό: θάνατος από έμφραγμα. Πιθανή αιτία η υπερβολική δόση ναρκωτικών χαπιών- κάτι που η κολλητή της αμφισβητεί έντονα στην αυτοβιογραφία της, υποστηρίζοντας ότι η Ωνάση δεν πήρε ποτέ ναρκωτικά στη ζωή της και το μόνο πράγμα στο οποίο υπήρξε εθισμένη ήταν η Coca Cola.
Ο μύθος που συνοδεύει τη ταραγμένη ζωή της Χριστίνας Ωνάση κάνει λόγο για μία κοπέλα η οποία αισθανόταν πάντα «να περισσεύει». Πιθανόν, ο μοναδικός άνδρας, που την αγαπούσε ειλικρινά, να ήταν ο αδερφός της, ο Αλέξανδρος, που την άφησε μόνη στον κόσμο στα 23 της χρόνια. Ο πατέρας της την αγαπούσε συμβατικά, επικεντρώνοντας όλο το ενδιαφέρον και το πατρικό του ένστικτο στον Αλέξανδρο. Μετά το θάνατό του, κλείστηκε στον εαυτό του και η Χριστίνα μπορούσε να τον συναντήσει μόνο κατόπιν συνεννόησης και ραντεβού.
Η ανεκπλήρωτη επιθυμία να αισθανθεί αγαπητή και ποθητή οδηγεί τη Χριστίνα Ωνάση σε μία σειρά από αμφιλεγόμενες προσωπικές επιλογές και σιγά - σιγά μία πραγματικότητα βουτημένη στην χλιδή και την τρέλα μετατρέπεται σε κάτι αβάσταχτο όταν το βαθύπλουτο κορίτσι χάνει μέσα σε μόλις 2 χρόνια (1973 με 1975) την μητέρα, τον αδελφό και τον πατέρα της. Εκείνη είναι η περίοδος κατά την οποία γνωρίζει τον Ρώσο Σεργκέι Καουζόφ, έναν απλό υπάλληλο, τον οποίο παντρεύτηκε λίγους μόλις μήνες μετά την αρχή της σχέσης τους. Ο ίδιος ο Σεργκέι Καουζόφ, αναφερόμενος στο γάμο του με την πιο πλούσια νύφη του κόσμου, θυμόταν, ότι «η νύφη ήταν τόσο πολύ βαμμένη, για να κρύψει κάτω από το στρώμα των ακριβών καλλυντικών τα ίχνη από τα δάκρυα της». Ποτέ δεν έγινε σαφές ποιος ήταν ο λόγος που η πλούσια κληρονόμος έκλαιγε ασταμάτητα τη μέρα του γάμου της.
Η βαθύπλουτη κληρονόμος και ο ρώσος υπάλληλος
Με τον Καουζόφ η Χριστίνα γνωρίστηκε από το τηλέφωνο, όταν συζητούσε με τη Μόσχα για την μεταφορά του πετρελαίου με τα δεξαμενόπλοιά της. Η συμφωνία που κλείστηκε ήταν τόσο καλή και ο Ρώσος συνομιλητής μιλούσε τόσο καλά ελληνικά και είχε μια τόσο τρυφερή και ευχάριστη φωνή, που η ευαίσθητη Χριστίνα γοητεύτηκε στ’ αλήθεια. Ακολούθησε μια σειρά από προσωπικές συναντήσεις, ώσπου εξεράγει η βόμβα : η κληρονόμος του Έλληνα δισεκατομμυριούχου Ωνάση παντρεύεται έναν Ρώσο υπάλληλο.
Για τη ζωή της Χριστίνας Ωνάση στη Μόσχα κυκλοφορούν πολλές φήμες: ότι το ζευγάρι Καουζόφ ζούσε σ’ ένα δυαράκι, ότι ο Λεοντίντ Μπρέζνεφ παραχώρησε στην Ωνάση ένα τεράστιο πεντάρι στην κατοικία, όπου ζούσαν οι οικογένειες της κυβέρνησης, ότι η Χριστίνα αγόρασε δυο ορόφους σε μια πολυκατοικία στο κέντρο της Μόσχας και ήταν έτοιμη να πληρώσει τις Αρχές της πόλης για να μεταφέρουν τη γραμμή του τραμ που βρισκόταν κάτω από τα παράθυρά της επειδή την ενοχλούσε ο θόρυβος.
Όμως η Χριστίνα δεν πρόλαβε να ζήσει για πολύ στη Μόσχα. Σε λίγο έφυγαν με τον Καουζόφ στο εξωτερικό, κι αργότερα χώρισαν. Ο Καουζόφ, εννοείται, δεν έμεινε παραπονεμένος: η Χριστίνα άνοιξε στο όνομά του ένα παχυλό λογαριασμό και του χάρισε δυο δεξαμενόπλοια. Ο Καουζόφ, ακόμα στα χρόνια της Σοβιετικής Ένωσης μετακόμισε στο Λονδίνο και έως τα τέλη της δεκαετίας του ΄80, έως το θάνατο της Χριστίνας, εργαζόταν σε μια από τις θυγατρικές της εταιρείες.
Ο Καουζόφ, εννοείται, δεν έμεινε παραπονεμένος: η Χριστίνα άνοιξε στο όνομά του ένα παχυλό λογαριασμό και του χάρισε δυο δεξαμενόπλοια
Η αρχή του τέλους;
Ο τέταρτος σύζυγος της Χριστίνας Ωνάση, ήταν ο κληρονόμος μιας γαλλικής φαρμακευτικής και Ζεν πρεμιέ, Τιερί Ρουσέλ. Παντρεύτηκαν το 1984, ο γάμος διήρκεσε λιγότερο από τρία χρόνια και καρπός του έρωτα τους ήταν η Αθηνά. Από την αρχή αυτής της σχέσης, ο Ρουσέλ ήταν άπιστος. Η ερωμένη του γέννησε δύο από τα τρία παιδιά τους κατά τη διάρκεια του γάμου του με την Χριστίνα. Η πλούσια κληρονόμος προσπάθησε να ξεπεράσει την προδοσία με φαρμακευτική αγωγή.
Τέσσερα χρόνια αργότερα η Χριστίνα Ωνάση ταξιδεύει μέχρι την Αργεντινή για να γιορτάσει τα γενέθλια της καλύτερη της φίλης, Μαρίνας Τσομλεκτσόγλου, η οποία τον Νοέμβριο εκείνης της χρονιάς έκλεινε τα 40 της χρόνια. Οι δύο γυναίκες υπήρξαν αχώριστες για πάρα πολλά χρόνια αλλά ήταν τότε που η Χριστίνα άρχισε να αισθάνεται μία μεγάλη έλξη για τον μεγαλύτερο αδελφό της φίλης της, Γιώργο, ιδιοκτήτη ενός μεγάλου εργοστασίου το οποίο εκείνη την εποχή αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Σύμφωνα με την Μαρίνα Τσομλεκτσόγλου το ζευγάρι ξεκίνησε μία παθιασμένη ερωτική σχέση και η Ωνάση δήλωσε μέσα σε μόλις 15 ημέρες, στη φίλη της ότι ήθελε να τον παντρευτεί. Λίγες ημέρες αργότερα, στις 19 Νοεμβρίου του 1988, η Μαρίνα θα βρει νεκρή την παιδική της φίλη μέσα σε μία μπανιέρα στο σπίτι της στο Μπουένος Άϊρες.
Η Χριστίνα άρχισε να αισθάνεται μία μεγάλη έλξη για τον μεγαλύτερο αδελφό της φίλης της, Γιώργο, ιδιοκτήτη ενός μεγάλου εργοστασίου
Το προηγούμενο βράδυ, όπως αποκαλύπτει η ίδια, οι δυο τους επέλεξαν να μην κοιμηθούν στο ίδιο κρεβάτι, κάτι που συνήθισαν να κάνουν για χρόνια, όταν η κληρονόμος της αμύθητης περιουσίας του Ωνάση της είπε ότι θα πήγαινε «μία μικρή βόλτα με τον Γιώργο και θα κοιμηθώ αργότερα». Λίγο μετά τις 10 το επόμενο πρωί εντοπίστηκε νεκρή σε κάποιο από τα μπάνια της έπαυλης, αφήνοντας στην μόλις 4 ετών Αθηνά το βαρύ όνομα του Αριστοτέλη Ωνάση και έναν τραπεζικό λογαριασμό που έφτανε τα 3,5 δισεκατομμύρια δολάρια.
