Τι χρειάζεται κανείς για να καταφέρνει να πετυχαίνει τους στόχους του; Η περίπτωση της Φωτεινής Παντζιά, ιδιοκτήτριας του εμβληματικού wine bistrot By the glass στο κέντρο της Αθήνας, αποδεικνύει πως όταν μπορείς να θυσιάζεις οποιαδήποτε υλική και άυλη δύναμη και να διεκδικείς με πάθος, αποφασιστικότητα και συνέπεια όσα σου αναλογούν (κι ίσως κι ακόμα περισσότερα), η ζωή σου «χαρίζεται».
Τι κατάφερε, λοιπόν, η ίδια; ΄Οχι μόνο να βρεθεί στην πόλη που είχε ερωτευθεί από τη γενέτειρά της, τη Λαμία, αλλά και να ανοίξει στην καρδιά της Αθήνας το εν λόγω wine bistrot το 2012, αψηφώντας «τις φλόγες που έκαιγαν την πόλη μου, τους κλειστούς δρόμους, την αστική και κοινωνική κατάρρευση». Σήμερα, επίσης - σημειωτέον, ιδιοκτήτρια του all day εστιατορίου Boccanegra αλλά και του all day ιταλικού εστιατορίου Cardinale (που πρόκειται σύντομα να ξεκινήσει τη λειτουργία του στην Αθήνα) μπορεί να σφίγγει δυνατά στην αγκαλιά το γιο της, τον Άγγελο-Αμπάτου από την Αιθιοπία, κάτι το οποίο κατάφερε μετά από σκληρές συγκρούσεις με τη γραφειοκρατία, ατέλειωτη υπομονή κι επιμονή. ΄Ηταν άραγε μια πράξη θάρρους η υιοθεσία του; «Όχι, μια πράξη αγάπης κι ολοκλήρωσης», απαντά.
Το νέο της στοίχημα; «Κατεβαίνει» υποψήφια δημοτική σύμβουλος με το συνδυασμό «Αθήνα ψηλά» του Κώστα Μπακογιάννη «με εφόδιο τις εμπειρίες μου και τα μεταγενέστερα όνειρά μου», όπως λέει. «Για μια Αθήνα καθαρή, πράσινη και προσβάσιμη. Για μια πόλη στην οποία θα εξελίσσονται συνεχώς οι δημοκρατικοί θεσμοί και θα βρίσκει εύφορο έδαφος η υπερκομματική τοπική διακυβέρνηση». Κι αν κρίνουμε από τη, μέχρι τώρα, πορεία της, έχει πάρα πολλές πιθανότητες να το κερδίσει..
- Που γεννηθήκατε και ποιες είναι οι πρώτες σας αναμνήσεις;
Γεννήθηκα στη Λαμία, ενώ στην ηλικία των πέντε ετών εγκαταστάθηκα με την οικογένειά μου στην Αθήνα. Tην Αθήνα τη γνώρισα όταν ήμουν 5 χρονών. Το πρώτο μου καταφύγιο βρισκόταν στα Ιλίσια και ήταν ένα παραδεισένιο υπόγειο. Δεν είχα καθόλου αγωνία για το τί θα συναντούσα στην Αθήνα. Την είχα ερωτευτεί από μακριά. Ήμουν σίγουρη για αυτή.
- Πώς συνέβη αυτό; Ποια ήταν η πρώτη αφορμή να την ερωτευτείτε;
Αν και ζούσα σε μια μικρή πόλη – σε σύγκριση με την Αθήνα – αισθανόμουν άνετα με το βουητό και τους χιλιάδες κατοίκους που φανταζόμουν να περπατάνε μέσα στην Αθήνα. Η Αθήνα νόμιζα ότι δεν κοιμάται ποτέ. Είχα στο μυαλό μου μια συνεχώς φωτιζόμενη πόλη. Τη μέρα από τον ήλιο και τη νύχτα από τα φώτα των μαγαζιών και των δρόμων. Υπήρχε κάτι που συνεχώς με έσπρωχνε προς την Αθήνα. Δεν είναι εύκολο για κανένα παιδί στην ηλικία των 10 ετών να αλλάζει πόλη, σχολείο, φίλους. Εγώ το θεώρησα μια εκδρομή, η οποία διαρκεί έως σήμερα.
«Tην Αθήνα τη γνώρισα όταν ήμουν 5 χρονών. Το πρώτο μου καταφύγιο βρισκόταν στα Ιλίσια και ήταν ένα παραδεισένιο υπόγειο»
- Πώς αποφασίσετε να ξεκινήσετε την επαγγελματική σας διαδρομή από τη δημοσιογραφία; Τι έχετε «κληρονομήσει» από την ενασχόλησή σας με το πολιτιστικό ρεπορτάζ;
Ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία του επαγγέλματος αυτού είναι η ελευθερία. Ειδικά όταν ασχολείσαι με το πολιτιστικό ρεπορτάζ. Βιώνεις την ελευθερία της δημιουργίας, της εκμάθησης, της μεταφοράς οποιασδήποτε πληροφορίας ενδιαφέρει τον κόσμο. Μην ξεχνάτε ότι μπήκα στην αγορά εργασίας σε μια εντελώς διαφορετική Ελλάδα. Υπήρχε τότε το περιθώριο και η δυνατότητα να δοκιμάσεις. Να πειραματιστείς. Να πετύχεις, ίσως, ευκολότερα. Αυτά με οδήγησαν νομίζω να εισέλθω και εγώ σε αυτόν τον τόσο όμορφο χώρο. Θέλω, όμως, να τονίσω πως το επάγγελμα της δημοσιογραφίας, όπως και οτιδήποτε έχω κάνει στη ζωή μου, το σεβάστηκα. Ασχολήθηκα με επαγγελματισμό. Το σπούδασα. Είναι πολύ σημαντικό να αφοσιώνεσαι σε κάτι που σε κερδίζει. Έστω και αν στην πορεία αλλάξεις κατεύθυνση και προσανατολισμό.
- Πώς έγινε η μετάβαση στο χώρο του κρασιού; Αληθεύει πως μέσα απ’ αυτό το επάγγελμα την αγαπήσατε πιο πολύ;
Στον χώρο του κρασιού με ώθησε η κλίση μου στην επικοινωνία, τη διαφήμιση και τις πωλήσεις. Όταν αισθάνομαι ότι κάτι το κατέχω πραγματικά, δεν φοβάμαι να τολμήσω νέες προκλήσεις και να θέσω νέους στόχους. Έτσι ακριβώς ξεκίνησα να ασχολούμαι και με τον κλάδο του κρασιού. Αρχικά, μέσα από τη διαφήμιση και στη συνέχεια, αφιερώνοντας όλες μου τις δυνάμεις σε αυτό.
- Μιλήστε μας λίγο για την απόφαση να ξεκινήσετε το By the glass στην καρδιά της κρίσης. Τι ήταν αυτό που σας κινητοποίησε;
Αρχικά, αυτό που έλειπε όχι μόνο από εμένα, αλλά και από όλη την πόλη ήταν ένα bistrot, το οποίο να προσφέρει καλό κρασί, με όλη την απαραίτητη γνώση και φιλοξενία. Πολλά μαγαζιά έχουν καλά κρασιά και γνωρίζουν πολλά αναφορικά με τον κλάδο της οινοποιίας, ελάχιστα, όμως, υπήρχαν που να προσφέρουν μια φιλοξενία που να τους αγκαλιάζει όλους, ανεξάρτητα από το αν είχαν γνώσεις πάνω στο κρασί ή όχι. Συγκεκριμένα στο By the glass, μπορείς να πιείς ένα καλό κρασί, το οποίο θα στο παρουσιάσουν με όλες τις απαραίτητες πληροφορίες και τα χρήματα που θα δώσεις θα είναι άκρως λογικά για αυτό που θα λάβεις. Πέρα, όμως, από αυτό, έβλεπα το κέντρο της πόλης μου να καταρρέει, να παραδίδεται στα επεισόδια και στην ερημιά ακόμα και τα σαββατόβραδα. Αυτά με κινητοποίησαν, μαζί βέβαια με τους φίλους και τους συγγενείς που με βοήθησαν στο δύσκολο αυτό εγχείρημα.
- Σε ποια φιλοσοφία θεμελιώθηκε η λειτουργία του By the glass; Ποια είναι η «συνταγή» της επιτυχίας του;
Σε αυτό ακριβώς που συζητήσαμε προηγουμένως. Η φιλοσοφία του By the glass είναι αυτό που μου έλειπε από την Αθήνα. Ένα wine bistrot, δηλαδή, στο οποίο όποιος έρχεται θα απολαμβάνει ένα καλό κρασί σε λογικές τιμές και δεν θα αισθάνεται άσχημα να ρωτήσει και να μάθει για αυτό.
- Να υποθέσουμε ότι σας έχει αποζημιώσει σήμερα η πορεία του By the glass για την απόφασή σας αυτή;
Όχι μόνο με έχει αποζημιώσει, αλλά με έχει κάνει πιο σοφή και πιο έτοιμη να αντιμετωπίσω και άλλες προκλήσεις στο μέλλον. Και όλα αυτά έχουν συμβεί από την αγάπη του κόσμου. Από την καθημερινή στήριξη που μου προσφέρουν οι πελάτες του μαγαζιού, οι οποίοι μετατρέπονται καθημερινά σε φίλους μου.
- Είστε επίσης η ιδιοκτήτρια άλλου ενός all day restaurant, του Boccanegra, ενώ σύντομα θα ξεκινήσει κι η λειτουργία του all day ιταλικού εστιατορίου Cardinale. Ποιες οι δυσκολίες της λειτουργίας τους στην Αθήνα του 2019;
Ένας επιχειρηματίας που δραστηριοποιείται στο Δήμο Αθηναίων αντιμετωπίζει πολλές δυσκολίες. Αυτές, όμως, που βρίσκονται σε άμεση συνάρτηση με τη λειτουργία του Δήμου είναι οι γραφειοκρατικές διαδικασίες και οι κωλυσιεργίες που αντιμετωπίζεις καθημερινά. Πολλά έγγραφα για να εκδοθούν καθυστερούν πάρα πολύ. Οι έλεγχοι στα μαγαζιά εστίασης, λόγω της έλλειψης διασύνδεσης μεταξύ των ελεγκτικών μηχανισμών, αντί να διευκολύνουν τη δουλειά μας τη δυσκολεύουν. Επίσης, ένας πολύ σημαντικός τομέας είναι αυτός του αντικαπνιστικού νόμου. Αυτός πρέπει να εφαρμοστεί παντού και για πάντα. Δεν γίνεται στο δικό μου μαγαζί να απαγορεύεται δια ροπάλου το κάπνισμα, και στο ακριβώς δίπλα να καπνίσουν 8 στους 10.
- Πώς κι αποφασίσετε να κινήσετε τις διαδικασίες για την υιοθεσία ενός αγοριού από την Αιθιοπία; Σας απασχόλησε το γεγονός ότι στην Ελλάδα δεν είμαστε τόσο «ανοιχτοί» σ’ αυτά τα ζητήματα;
Όπως σε όλες τις αποφάσεις που έχω πάρει στη ζωή μου, έτσι και σε αυτή δεν υπολόγισα ούτε τις μειοψηφίες, ούτε την αρνητικότητα κανενός συμπολίτη μου. Πολλά χρόνια πριν, είχα αποφασίσει ότι θέλω να υιοθετήσω ένα παιδί μέσω διακρατικής υιοθεσίας. Το σκέφτηκα για πάρα πολύ καιρό και σε πάρα πολύ βάθος. Είναι μια απόφαση ζωής, η οποία βέβαια μόνο μπροστά μπορεί να σε πάει.
- Η συγκεκριμένη υιοθεσία και μάλιστα σε μια μονογονεϊκή οικογένεια είναι, πιστεύετε, μια πράξη θάρρους;
Θα έλεγα ότι είναι περισσότερο μια πράξη αγάπης και ολοκλήρωσης, παρά μια πράξη θάρρους. Εάν αναφέρεστε στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει κάποιος σε όλο αυτό το ταξίδι, ίσως ναι, χρειάζεται θάρρος και επιμονή. Ο σκοπός, όμως, αξίζει να θυσιάσεις οποιαδήποτε υλική και άυλη δύναμη.
«Το πρώτο και βασικότερο εμπόδιο στη διαδικασία υιοθεσίας ήταν αυτό της έλλειψης κάθε πληροφόρησης επί του θέματος»
- Ποια εμπόδια συναντήσατε στη διαδικασία της υιοθεσίας; Θα συμβουλεύατε κάποιον / κάποια να ακολουθήσει το παράδειγμά σας;
Το πρώτο και βασικότερο εμπόδιο ήταν αυτό της έλλειψης κάθε πληροφόρησης επί του θέματος. Έψαχνα να βρω για πολύ καιρό πως θα μπορούσα να ξεκινήσω τις διαδικασίες της διακρατικής υιοθεσίας και οτιδήποτε έβρισκα ήταν ουδέτερο και φτωχό σε πληροφορίες. Όλα ξεκίνησαν όταν συζήτησα με μια κυρία που ήρθε στο μαγαζί μου και είχε ήδη υιοθετήσει ένα παιδί από ξένο κράτος. Η καθοδήγηση ήταν πλήρης. Έτσι, βρέθηκα στη Διεθνή Κοινωνική Υπηρεσία που με υποστήριξε από την αρχή έως αυτή τη στιγμή που μιλάμε. Επίσης, δίπλα μου στάθηκε και το Υπουργείο Εξωτερικών. Δυσκολίες, όμως, αντιμετώπισα και όταν βρέθηκα στην Αιθιοπία. Επισκέφθηκα τη χώρα αυτή 4 φορές. Ήταν δύσκολα ταξίδια, τα οποία και έκανα πάντα με έναν δικό μου άνθρωπο. Η πιο δύσκολη στιγμή ήταν όταν οι υιοθεσίες στη χώρα αυτή πάγωσαν για έξι μήνες και δεν είχαμε καμία απολύτως εικόνα για το πως θα εξελιχθούν τα πράγματα. Είχα ήδη γνωρίσει τον γιο μου και ήταν αφόρητα δύσκολο να μην γνωρίζω καν το πού βρίσκεται.
- Πώς είναι η ζωή σας σήμερα με το γιο σας;
Η ζωή μου είναι όπως ακριβώς την είχα φανταστεί. Απολαμβάνω την καθημερινότητά μου με τον γιο μου και γευόμαστε μαζί καινούργιες εμπειρίες τόσο στην Αθήνα όσο και εκτός της πόλης μας. Αισθάνομαι πιο πλήρης από ποτέ και δεν σταματώ να κάνω σχέδια για το μέλλον.
- Ασχολείστε και με το θέμα των αδέσποτων ζώων. Πόσο «πίσω» είναι η Ελλάδα κι η Αθήνα ως προς την ευαισθησία στους αδέσποτους φίλους;
Θα σας έλεγα ότι «πίσω» είναι περισσότερο οι δημόσιες και κρατικές υπηρεσίες, παρά οι συμπολίτες μας. Από την Αθήνα απουσιάζει πλήρως ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για την προστασία των αδέσποτων ζώων. Για αυτό και πίσω από τις περισσότερες κινήσεις που γίνονται, βρίσκονται ιδιώτες και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που αφιερώνονται εξ’ ολοκλήρου στον ιερό αυτό σκοπό. Υπάρχει τεράστιο περιθώριο δράσεις από πλευράς της Δημοτικής Αρχής και ο Συνδυασμός «Αθήνα Ψηλά» δίνει ιδιαίτερη έμφαση σε αυτό.
- Γιατί αποφασίσατε να «κατέβετε» υποψήφια στον συνδυασμό του Κώστα Μπακογιάννη; Γιατί πιστεύετε ότι κάποιος θα πρέπει να «σταυρώσει» εσάς;
Ο Συνδυασμός «Αθήνα Ψηλά» και ο Κώστας Μπακογιάννης έχουν κάτι το μοναδικό. Μπορούν και αγκαλιάζουν κάθε έναν ξεχωριστά, ανεξαρτήτως ιδεολογικής και πολιτικής βάσης, με μοναδική προϋπόθεση να σέβεσαι και να υπηρετείς τη Δημοκρατία. Η πολυχρωμία του ψηφοδελτίου και το γεγονός πως 6 στους 10 υποψηφίους ασχολούμαστε για πρώτη φορά με την πολιτική είναι κάτι που με έκανε να νιώσω απέραντη ασφάλεια και να συνταχθώ μαζί τους. Επίσης, το Πρόγραμμα που θα παρουσιαστεί τις επόμενες ημέρες θα σας πείσει πως δεν έχουμε αφήσει τίποτα απέξω. Πρόκειται για έναν σχεδιασμό πλήρως μελετημένο, ο οποίος ακουμπάει στις ανάγκες της πόλης μας και σε κάθε έναν κάτοικο ξεχωριστά. Το βιογραφικό και οι εμπειρίες όλων μας έχουν να προσφέρουν κάτι το ξεχωριστό και εποικοδομητικό.
- Μιλάτε για μια Αθήνα «που δεν θα είναι όμηρος κανενός». Πού συγκεκριμένα αναφέρεστε;
Αναφέρομαι στο γεγονός πως πολλοί συμπολίτες μας αισθάνονται εγκλωβισμένοι, φοβισμένοι, και αδικημένοι. Στην Αθήνα επικρατεί ανασφάλεια, πλήρης έλλειψη προσβασιμότητας, έλλειψη πράσινου, έλλειψη φωτισμού και ένα γενικότερο αίσθημα δυσλειτουργίας της καθημερινότητάς μας. Όλα αυτά αποτελούν ξεχωριστούς, μελετημένους και κοστολογημένους τομείς του Προγράμματός μας.
- Πώς θέλετε να δείτε να διαμορφώνεται η Αθήνα στα τέσσερα χρόνια της δημαρχίας του Κώστα Μπακογιάννη – αν, φυσικά, κερδίσει τις εκλογές.
Θέλω να δω την Αθήνα πιο φωτισμένη, με περισσότερο πράσινο, με περισσότερες ράμπες για ΑμΕΑ, με περισσότερη ασφάλεια. Θέλω μια Αθήνα που θα ξεχειλίζει πολιτισμό, δημιουργικότητα, επιχειρηματικότητα και καινοτομία. Σίγουρα για όλα αυτά ίσως να μην αρκεί μια θητεία, αλλά είναι απολύτως βέβαιο πως θα αφιερωθούμε εξολοκλήρου στους στόχους μας και στις προτεραιότητές μας.
- Ποιο το μεγαλύτερο όραμά σας γι’ αυτή την πόλη;
Το μεγαλύτερο όραμά μου για αυτή την πόλη είναι να μην διαφέρει σχεδόν καθόλου από άλλες ευρωπαϊκές πόλεις όπως το Βερολίνο, το Παρίσι, τη Βαρκελώνη ή το Άμστερνταμ. Να μην λέμε πως θα κάνουμε την Αθήνα σας αυτές τις πόλεις, αλλά να λέμε πως κάποτε η Αθήνα δεν έμοιαζε σε αυτές.
- Τι θα πείτε στο γιο σας αν δεν εκλεγείτε και τι αν εκλεγείτε;
Σε κάθε περίπτωση θα του πω ότι, όπως σε όλη μου τη ζωή, έτσι και τώρα, προσπάθησα για το καλύτερο. Έβαλα τα δυνατά μου για ζήσουμε και οι δυο σε μια όμορφη, σύγχρονη και ασφαλή πόλη.
Πηγή: www.thetoc.gr
