Οι Δρακόλιμνες:
Στην σύγχρονη εποχή της απομάγευσης του κόσμου και της ορθολογικότητας της σκέψης υπάρχουν μικρά πράγματα που μπορούν να σε "ταξιδέψουν". Οι Δρακόλιμνες της Ελλάδας αποτελούν ένα φυσικό πόλο έλξης για όλους τους ταξιδιώτες των ορεινών όγκων της χώρας μας αλλά και ένα πεδίο που εξάπτει την φαντασία μας. Για κάθε ταξιδιώτη αυτό το εσωτερικό ταξίδι στην σφαίρα του μαγικού αποτελεί μία φυγή από την πραγματικότητα αλλά και έναν τρόπο ανάπαυσης από τις δυσκολίες του ταξιδιού.
Η Πραγματικότητα:
Στην ορεινή Ελλάδα υπάρχουν γύρω στις 60 λίμνες εκ των οποίων οι 30 είναι μεγαλύτερες από ένα τετραγωνικό χιλιόμετρο. Ανάμεσα σε αυτές ξεχωρίζουν οι αλπικές λίμνες. Πρόκειται για υδάτινες συλλογές , οι περισσότερες των οποίων το καλοκαίρι ή το φθινόπωρο σβήνουν αναμένοντας τις βροχές και τα χιόνια του χειμώνα για να αναζωογονηθούν. Οι αλπικές λίμνες, τροφοδοτούνται από τα χιόνια που σκεπάζουν τις γύρω εκτάσεις τον χειμώνα και λιώνουν την άνοιξη, βρίσκονται σε απομονωμένες περιοχές, είναι μικρές σε μέγεθος με λιγότερο πολύπλοκες τροφικές αλυσίδες, σε σχέση με τις πεδινές λίμνες. Αυτό οφείλεται στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους όπως χαμηλές θερμοκρασίες, λίγα θρεπτικά συστατικά, έντονη ηλιακή ακτινοβολία, έλλειψη ηλιακής ακτινοβολίας επί αρκετούς μήνες. Τα χαρακτηριστικά αυτά καθιστούν τις ορεινές λίμνες μοναδικά οικοσυστήματα, με πολύτιμο υλικό για την κατανόηση των οικολογικών διεργασιών ενώ εξαιτίας της μεγάλης ευαισθησίας που παρουσιάζουν στις αλλαγές του φυσικού περιβάλλοντος μπορούν να χρησιμεύσουν ως «οικολογικοί δείκτες» της υγείας του οικοσυστήματος.
Οι πιο θαυμαστές Δρακόλιμνες είναι αυτές του Σμόλικα και της Τύμφης και ακολουθούν του Γράμμου , της Φλέγκας και του Περιστερίου. Στην εξόρμηση μας στον Σμόλικα θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε την ξακουστή αυτή αλπική λίμνη που φιλοξενεί στα νερά της τον αλπικό τρίτωνα ή "δρακάκι" στην καθομιλουμένη.
Το μονοπάτι με νότια κατεύθυνση αρχίζει από την Αγία Παρασκευή (παλιό Κεράσοβο) , περνώντας από πανέμορφα δάση (μαύρης πεύκης, μακεδονίτικου ελάτου, οξιάς και ρόμπολου) και αρκετά ξέφωτα πλημμυρισμένα με κάθε λογής ανθισμένη ποώδη βλάστηση, οδηγεί μετά από 4 ώρες σε άδενδρη περιοχή. Ο σερπεντίνης, που ως πέτρωμα κυριαρχεί εδώ, δίνει με τις πρασινόφαιες αποχρώσεις του ένα ιδιαίτερο χρώμα στο τοπίο. Συνεχίζοντας την επίπονη ανάβαση φθάνουμε σε πλάτωμα και αντικρίζουμε ξαφνικά την Δρακόλιμνη, που φαντάζει πανέμορφη στην πράσινη χλοασμένη επιφάνεια που την περιβάλλει.
Σε υψόμετρο 2.200μ., η λίμνη αυτή έχει σχήμα καρδιάς, περίμετρο γύρω στα 380 βήματα και η περίσσεια των νερών της ρέει προς την κοιλάδα του Κεράσοβου. Ο πυθμένας στις παρυφές της είναι ερυθρωπός, η λίμνη όμως γενικά έχει γαλάζιο χρώμα. Γι’ αυτό και στα βλάχικα αποκαλείται «Λάκου-Βίνιτου» δηλαδή «γαλάζια λίμνη».
Για να επισκευτούμε την Δρακόλιμνη της Τύμφης ή της Γκαμήλας ξεκινάμε από το Μ. Πάπιγκο και αφού περάσουμε από το καταφύγιο της Αστράκας μέσα σε περίπου 4 ώρες την έχουμε προσεγγίση.Η Δρακόλιμνη ξεπροβάλει εκεί που δεν την περιμένεις για να μας αφήσει άναυδους με το γαλάζιο της χρώμα. Βρίσκεται στα 2.050μ και πίσω της προβάλη η κορυφή της Γκαμήλας. Για το βάθος της έχουν ακουστεί πολλοί μύθοι, μεταξύ των οποίων πως ένας Μπέης επί Τουρκοκρατίας έβαλε ένα πρωτοκολυμβητή από την Πρέβεζα να καταδυθεί και να μετρήσει το βάθος της. Αυτός χάθηκε στο εσωτερικό της λίμνης για 10 λεπτά και αφού κατάφερε να βγεί ζωντανός, κατατρομαγμένος άφησε εντολή να μην επιχειρήσει κανείς το ίδιο εγχείρημα. Σύγχρονες μετρήσεις που έγιναν έδειξαν πως δεν ξεπερνάει τα 3μ.. Ένας από τους μόνιμους κατοίκους της λίμνης αυτής είναι ο αλπικός τρίτωνας όπως και στον Σμόλικα.
Ο Μύθος των Δρακόλιμνων:
Όπως συνηθίζεται, σε όλες τις περιοχές της χώρας, υπάρχουν αστικοί μύθοι, με σκοπό να προβάλλουν τον τόπο τους. Είναι άξιο να δούμε κάποιους μύθους, ώστε να καταλάβουμε γιατί τους έχουν προβάλει και αν αυτοί οι μύθοι θα μας προσελκύσουν στο προορισμό που θα διαλέξουμε.
Μέσα σε αυτούς τους μύθους, άνθρωποι έχουν παίξει τον ρόλο τους. Προσπαθώντας να πάμε ένα ταξίδι σε ένα άγνωστο μέρος καλό θα ήταν να ξέρουμε, τι λένε οι κάτοικοι της περιοχής για αυτούς τους μύθους, μήπως και καταλάβουμε τον λόγο που έφτιαξαν αυτούς. και στην περίπτωση μας θα αναφέρουμε κάποιους μύθους για τις Δρακόλιμνες της Τύμφης και του Σμόλικα.
Σύμφωνα με έναν μύθο, στις Δρακόλιμνες της Τύμφης και του Σμόλικα, ζούσαν δύο δράκοι. Οι δράκοι είχαν έχθρα μεταξύ τους και κάθε φόρα που αγρίευαν, έριχναν πέτρες ο ένας στον άλλον. Ο μύθος, σύμφωνα με τους κατοίκους της περιοχής, εξηγεί γιατί η λίμνη του Σμόλικα έχει άσπρο χρώμα με διάσπαρτες μαύρες πέτρες και η λίμνη της Τύμφης έχει μαύρο χρώμα με διάσπαρτες άσπρες πέτρες.
Μια άλλη εκδοχή που αναφέρουν οι κάτοικοι της περιοχής είναι ότι ο δράκος της λίμνης Τύμφης πετούσε βράχια σε εκείνον του Σμόλικα. Οι κάτοικοι των γύρω περιοχών του Σμόλικα αναφέρουν ότι οι άσπρες πέτρες γύρω από την δρακόλιμνη είναι η απόδειξη για την αλήθεια του μύθου, σε αντίθεση με τους πρασινόλιθους που επικρατούν στο βουνό. Ο δράκος του Σμόλικα πετούσε πεύκα και ρόμπολα. Γι΄αυτό και η περιοχή είναι πολύ δασωμένη στην βορεινή πλευρά της Γκαμήλας. Από τους κορμούς πού έπεφταν στην λίμνη βγήκαν μαύρα πρόβατα, ενώ από τις πέτρες που έπεφταν στην λίμνη του Σμόλικα έβγαιναν άσπρα κριάρια, τα οποία μόλις συναντήθηκαν ζευγαρώθηκαν μαζί τους. Τα αρνιά που γεννήθηκαν πνίγηκαν στην λίμνη και έτσι νίκησε ο δράκος της Γκαμήλας.
Ένας άλλος μύθος αναφέρει ότι στα νερά της Δρακολίμνης του Σμόλικα υπήρχε ένα μεγάλο κριάρι. Οι βοσκοί της περιοχής το έβλεπαν για πρώτη φορά. Τότε το κριάρι βέλαξε, καλώντας όλα τα πρόβατα να πάνε κοντά του. Όταν είδε ότι τα πρόβατα ήρθαν κοντά του, αυτό πήδηξε μέσα στην λίμνη παρασύροντας μαζί του και τα πρόβατα των βοσκών. Λέγεται ότι ήταν ο δράκος της λίμνης και ότι το έκανε αυτό επειδή επιθυμούσε αρνίσιο κρέας. Από τότε, οι Σαρακατσάνοι αποφεύγουν να βοσκούν τα κοπάδια τους κοντά στις Δρακολίμνες.
Σε κάθε περίπτωση, οι Δρακόλιμνες και οι κατοικοί τους θα αναφέρουν όλους τους μύθους και εμείς είτε θα πρέπει να τους πιστέψουμε είτε να τους ανακαλύψουμε. Όπως και να είναι ο μύθος παραμένει μύθος και μόνο αν μπορούμε να βρεθούμε στο μέρος εκείνο, θα μπορέσουμε να ανακαλύψουμε αν είναι αλήθεια ή αν παραμένει μύθος για τους ταξιδευτές.
