Η αφορμή για αυτή τη σκέψη ήρθε παρακολουθώντας τις επί σειρά ετών fashion εμφανίσεις της Aila Wang, της 5χρονης σήμερα ανιψιάς του σχεδιαστή μόδας Alexander Wang. Η μικρούλα ντυμένη πάντα στα μαύρα και στα δερμάτινα περιέφερε μια ομολογουμένως χαριτωμένη, αλλά τόσο στυλιζαριμένη, εικόνα κορυφώνοντας τις αντιδράσεις, τόσο των υποστηρικτών όσο και των ενάντιων. Είναι σωστό να ντύνουμε τα παιδάκια σαν μικρά κουκλάκια; Που αρχίζει το ωραίο και που σταματάει η βίαιη παρέμβαση; Πόση ματαιοδοξία από την πλευρά της μαμάς μπορεί να κρύβει το «κοτσάρισμα» της Chanel ή Balenciaga τσάντας στον ώμο της πιτσιρίκας; Και το πιο σημαντικό από όλα είναι το εξής ερώτημα: «την μικρή την ρωτήσαμε εάν της αρέσει;».
Το φαινόμενο Aila Wang είναι ο αντίποδας του φαινομένου μικρή, φούξια Barbie, το οποίο είναι πιο σύνηθες αλλά το ίδιο περίεργο. Ούτε μαύρη φασιονίστα, ούτε φούξια μπάρμπι. Ένα παιδάκι μπορεί να είναι όμορφα και σωστά ντυμένο, να απολαμβάνει την ανεμελιά και την χαρά της ηλικίας του χωρίς να μαθαίνει από τόσο νωρίς ότι πρέπει να μπει σώνει και καλά κάτω από κάποια ταμπέλα.