Αυτό το κέικ μου θυμίζει τους διάφορους τίτλους συνταγών που παίζουν πολύ στο Facebook, του τύπου «Ανακατεύει 5 υλικά στο μίξερ και κοιτάξτε τι γίνεται!!!», ή «Θα εκπλαγείτε αν δείτε τι συμβαίνει όταν βάζει μαζί αβγά με ζάχαρη!!!», ή «Κοινοποιήστε! Δεν θα πιστεύετε τι θα κάνει με το βούτυρο και το αλεύρι!!!», και με τους οποίους γελάω ατελείωτα. Μα αλήθεια τώρα, πραγματικά κάτι τέτοιο σας κάνει να κάνετε κλικ στο link και όντως να διαβάζετε τη συνταγή; Όχι πείτε μου, είμαι πολύ περίεργη…
Σοβαρά τώρα, έχει πολύ πλάκα αυτό το κέικ. Δεν ξέρω καν αν θα έπρεπε να το λέω κέικ, αυτό το γλυκάκι τέλος πάντων, έχει πραγματικά πλάκα. Όταν ξεκίνησα να το ετοιμάζω ήμουν απόλυτα προετοιμασμένη για την αποτυχία, αλλά τελικά έπεσα τελείως έξω. Όχι μόνο βγήκε η συνταγή, αλλά όντως όταν το έκοψα, μπορούσα να διακρίνω τις τρεις διαφορετικές στρώσεις που τόσο πολύ διαφήμιζαν όλα τα blogs και οι ιστοσελίδες συνταγών που το παρουσίαζαν.
Πάνω πάνω, μία στρώση αφράτου, μυρωδάτου κέικ, στη μέση μία στρώση πλούσιας κρέμας ζαχαροπλαστικής, και από κάτω, άλλη μία στρώση κρέμας, αυτή τη φορά περισσότερο ψημμένης, σχεδόν καραμελωμένης, ένα πράγμα σαν το δικό μας καζάν ντιπί (που ανάθεμα κι αν ξέρουν οι Αμερικάνοι τι μπορεί να είναι), στην πιο light εκδοχή του.
Ενθουσιάστηκα. Κοίτα που όντως γίνεται, σκέφτηκα. Και γίνεται και τόσο εύκολα. Με ένα μόνο μείγμα, με την ίδια εκτέλεση ενός κοινού κέικ, το μόνο που αλλάζει είναι οι αναλογίες των υλικών, και η θερμοκρασία του ψησίματος (και κάπου εκεί καταλαβαίνουμε όλοι ότι η μαγεία πάει περίπατο, και όλα είναι θέμα χημείας…). Και μετά ήρθε και η γευστική δοκιμή. Μια γαλατένια έκρηξη στο στόμα μου. Μου άρεσε πραγματικά πάρα πολύ αυτό το γλυκό. Μου άρεσε σαν επιδόρπιο, αλλά και σαν συνοδευτικό σε ένα απογευματινό τσάι ή καφέ, μου άρεσε για ένα γλυκό παιδικό σνακ, αλλά και σαν κέρασμα-μικρή μπουκίτσα για μια γιορτή, μου άρεσε πολύ και για ένα (όχι και τόσο) αθώο τσιμπολόγημα από το ταπεράκι που ήταν κλεισμένο στο ψυγείο, την ώρα που άνοιξα να πάρω κάτι άλλο (ναι, ξέρω, δεν θα αλλάξω ποτέ…).
Και μετά έκανα και τη δοκιμή στη δουλειά. «Δοκιμάστε και πείτε μου τι νομίζετε ότι τρώτε», ρώτησα τα κορίτσια. Η αλήθεια είναι ότι η πιο συχνή απάντηση ήταν «γαλατόπιτα». Και πράγματι, σκέφτηκα, ότι είναι ίσως η πιο απλή και συνάμα εντυπωσιακή γαλατόπιτα. Με λίγη άχνη και κανελίτσα πασπαλισμένη από πάνω, ό,τι καλύτερο…
Φυσικά το μυαλό ήδη έχει αρχίσει και δουλεύει τις παραλλαγές του. Με λίγο ξύσμα λεμονιού, το τέλειο δροσιστικό γλύκισμα, με σοκολάτα, ή πραλίνα φουντουκιού, για πιο decadent καταστάσεις, με πορτοκάλι και σοκολάτα, με καρύδα, με, με, και δεν ξέρω μέχρι πού θα πάει η σκέψη (και όχι, απαγορεύεται να τα δοκιμάσω εγώ όλα αυτά, γι’ αυτό δοκιμάστε εσείς και πείτε μου)…
Και για να δείτε και μόνοι σας πόσο πραγματικά εύκολο είναι να γίνει, ορίστε και το βίντεο της συνταγής: