Odori: Μυρωδιές και βότανα στο Κέντρο της Αθήνας από την πρώτη vermuteria στην Ελλάδα

Λευτέρης Γεωργόπουλος, Θάνος Τσουνάκας, Γιώργος Καίσαρης: Η dream team των αθηναϊκών bars ενώνει τις δυνάμεις της με τον head bartender Μανώλη Λυκιαρδόπουλο (νικητή του ελληνικού τελικού Wordclass Bartender για το 2015) και μας εκπλήσσει για μία ακόμη φορά. Μετά το Theory All Day Bar -που άλλαξε τον χάρτη της διασκέδασης στο Χαλάνδρι- και το The Clumsies στην Πραξιτέλους -που ξεχώρισε ως ένα από τα καλύτερα 50 bars του κόσμου- βάζει ακόμη πιο δύσκολα στους ανταγωνιστές της, περνώντας σε μια πίστα παντελώς άγνωστη μέχρι τώρα στην Ελλάδα, αυτήν της βερμουτερίας.

Ήταν περίπου στα μέσα του 1800, όταν ένας υπάλληλος κάβας στο Τορίνο (ονόματι Carpano) αποφάσισε να αρωματίσει το λευκό μοσχάτο κρασί με βότανα, μπαχάρια κι έξτρα αλκοόλ, συμπληρώνοντας με λίγη ζάχαρη, έτσι ώστε να ευχαριστήσει και το γυναικείο κοινό. Το πείραμα πέτυχε και το νέο αρωματικό απεριτίφ άρχισε γρήγορα να ταξιδεύει πέρα από τα σύνορα του Πιεμόντε και να κατακτά τον κόσμο. Όσο για το όνομά του, αν και ιταλικής καταγωγής, το χρωστάει στο γερμανικό «Wermut», δηλαδή την αρτεμισία ή αψιθιά - χωρίς αυτήν δεν υπάρχει βερμούτ. Τι άλλα αρώματα κλείνονται μέσα σε ένα μπουκάλι βερμούτ; Ό,τι μπορεί κανείς να βρει σε ένα ενημερωμένο κατάστημα με μπαχάρια και βότανα: από φλούδες εσπεριδοειδών (κυρίως πορτοκάλια), κανέλα, τζίντζερ ή μοσχοκάρυδο μέχρι φασκόμηλο, βανίλια και ροδοπέταλα από τη Συρία. Τη γλυκιά του γεύση την οφείλει στην προσθήκη ζαχαροκάλαμου ή καραμελωμένης ζάχαρης. Οι αναλογίες, ωστόσο, ποικίλουν από εταιρεία σε εταιρεία και, όπως είναι ευνόητο, κανείς παραγωγός δεν προδίδει τη συνταγή του.

Οι Έλληνες άνω των 40-50 ίσως θεωρούν το βερμούτ passé, καθώς το έχουν συνδυάσει με μακρινές αναμνήσεις, τότε που το βερμούτ ήταν το απεριτίφ-σταρ σε κάθε εφηβικό πάρτι. Ωστόσο, εδώ και χρόνια το βερμούτ έχει κάνει δυναμικό comeback και μάλιστα με κινηματογραφικό τρόπο, αφού το έχουν τιμήσει δεόντως εκτός από τον Τζέιμς Μποντ και τα κορίτσια του Sex and the City. Όσο για τους Ιταλούς, δεν το εγκατέλειψαν ποτέ, καθώς το απόγευμα, πριν το φαγητό, κάνουν πάντα μια στάση για το απεριτίφ της καρδιάς τους.

Το Odori γεννήθηκε ακριβώς για να μας γνωρίσει αυτή την άγνωστη πτυχή του ιταλικού τρόπου ζωής. Η vermuteria δεν είναι τίποτα άλλο από ένα all day bar που μας προσκαλεί να φάμε, να διασκεδάσουμε, αλλά κυρίως να μυηθούμε στα μυστικά του βερμούτ, συμπεριλαμβανομένου και του περιβόητου Negroni. Για τους πιο φιλομαθείς, τα συστατικά του τελευταίου σερβίρονται σε ξεχωριστά μπουκαλάκια, έτσι ώστε να τους λυθεί κάθε απορία για τη διάσημη σύνθεση. Και επειδή εδώ είναι Ελλάδα, εννοείται πως δεν θα σας στερήσουν το αγαπημένο σας κλασικό κοκτέιλ, τα ελληνικά spirits (όλα «μαγειρεμένα» από τη δημιουργική ομάδα των bartenders) ή τον καφέ. Εδώ μάλιστα ο καφές είναι ένα tailor made χαρμάνι, φτιαγμένο ειδικά για το Odori, από τέσσερις ποικιλίες καφέ.

Δευτέρα βράδυ, 23 Μαΐου, πλατεία Αγ. Θεοδώρων. Δυο μέρες πριν τα εγκαίνια, και οι ετοιμασίες στο παλιό γωνιακό οίκημα με το περίτεχνο σιδερένιο στέγαστρο είναι πυρετώδεις. Αν και περασμένες 9.00, τεχνίτες, μάγειροι και υλικά πάνε κι έρχονται από την τεράστια τζαμαρία, με τα πανύψηλα πορτόφυλλα ανοιχτά. Τα τραπέζια δεν έχουν στηθεί, τα χαρτοκιβώτια στοιβαγμένα σε μιαν άκρη, η σκόνη ακόμη παρούσα. «Θα προλάβετε μέχρι μεθαύριο;» ρωτάω τον Λευτέρη (Γεωργόπουλο) που συντονίζει τα πάντα. «Γιατί, βλέπεις κάτι που δεν γίνεται;» μου απαντά με το σίγουρο ύφος του επιχειρηματία που τα έχει ξαναπεράσει όλα αυτά και, περήφανος για το νέο του επίτευγμα, μου λέει «πάμε στο υπόγειο να δεις την κουζίνα μας». Μια μικρή -σχεδόν σπιτική- κουζίνα με τζαμαρία, για να μπορεί ο επισκέπτης να παρακολουθεί τα πάντα. Εκείνη τη στιγμή, πέτυχα τον Αλμπέρτο Σιμιλλίδη (που γνωρίσαμε πέρσι το χειμώνα στο Palmitas Pop Up Bar) και την ομάδα του να πειραματίζονται πάνω σε μια σάλτσα ναπολιτάνα. Παραδίπλα, ο ξυλόφουρνος, που -όπως μου εξηγεί ο Λευτέρης- χάρη στις περουβιανές πέτρες, ψήνει την πίτσα στους 500 βαθμούς, σε 60 μόλις δευτερόλεπτα, διατηρώντας έτσι ακέραια την παραδοσιακή ιταλική γεύση.

Βράδυ 25ης Μαΐου και στον άλλοτε ήσυχο πεζόδρομο της Σκουλενίου –με την αναπόφευκτα ήσυχη εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων- εξελίσσεται το πιο ζωντανό ανοιχτό πάρτι του Κέντρου. Η ομάδα των καλύτερων bartenders έχει πάρει φωτιά. Bότανα, spirits και παλαιωμένα βερμούτ «μαγειρεύονται» και σερβίρονται σε διψασμένους για νέες αλκοολικού τύπου εμπειρίες, οι ξυλοφουρνισμένες πίτσες προσγειώνονται η μία μετά την άλλη πάνω στα τραπέζια, trendy θηλυκά λικνίζουν τους γοφούς τους δήθεν ανέμελα ανάμεσα σε hipster γενειοφόρους κάθε ηλικίας, νεόκοπα ζευγαράκια στα τραπέζια ξερογλείφονται πάνω από ένα κομμάτι πίτσα Funghi e Tartufo, ενώ εγώ ζαλίζω τον Λευτέρη πίσω από την μπάρα, ζητώντας να μάθω για τα βότανα που περιέχουν τα 8 διαφορετικά signatures κοκτέιλ και την ιστορία του διάσημου Negroni. Όταν τελειώνω με τις εγκυκλοπαιδικές αναζητήσεις και αποφασίζω να δοκιμάσω μια πίτσα με prosciutto, μαθαίνω ότι… «finito la pizza» (ευτυχώς δεν άκουσα και το «passato la festa»). Λογικό, λόγω κοσμοσυρροής αλλά και εξαιρετικής νοστιμιάς, όπως με βεβαιώνουν οι διπλανοί που πρόλαβαν κι έφαγαν το τελευταίο κομμάτι. Το παλαιωμένο βερμούτ-κέρασμα που ακολούθησε φαντάζομαι ήρθε ως αποζημίωση για την πίτσα που δεν ήρθε ποτέ, ενώ συμφωνήσαμε πως θα ξαναπάω για να δοκιμάσω όχι μόνο πίτσα αλλά και τα κλασικά ιταλικά πιάτα (κυρίως pasta και φρέσκα panini), που έχει επιμεληθεί -εκτός από τον Σιμιλλίδη- και ο Ιταλός σεφ Walter Speranza.

Όπως γράφει και στη σελίδα του στο Fb, το Odori είναι «η ελληνική twist version των ιταλικών Vermouth-Bar που πρωτοσυναντήσαμε στο Τορίνο πολλά χρόνια πριν», αλλά η αλήθεια είναι πως αυτή η ελληνική version διαχωρίζει τη θέση της από το ρουστίκ ύφος που χαρακτηρίζει τις περισσότερες παραδοσιακές ιταλικές βερμουτερίες (sorry για τον ελληνικό πληθυντικό, αλλά τα ιταλικά τον σηκώνουν). Η ομάδα των Nine Design, που έχει δώσει το στίγμα σε μερικά από τα καλύτερα bars της Αθήνας, μεγαλουργεί για μία ακόμη φορά, στήνοντας έναν «κήπο» εμπνευσμένο από τα βότανα, τα άνθη, τις ρίζες και τους φλοιούς που χαρακτηρίζουν παραδοσιακά το βερμούτ. (Γιατί τι άλλο είναι το βερμούτ από έναν κήπο που κλείστηκε μέσα σε ένα μπουκάλι;)

Τους καταπράσινους από τους αναρριχώμενους κισσούς τοίχους (μόνο αν τους αγγίξει κανείς θα καταλάβει ότι δεν είναι ταπετσαρία, αλλά πλακάκια) και τα φωτιστικά-κλουβιά με τα πολύχρωμα πουλιά συμπληρώνουν τα φυτικά μοτίβα που φυτρώνουν σε κάθε γωνιά του μαγαζιού: στις ψηλές κολώνες-απομίμηση μαρμάρου, στην «αναγεννησιακού» τύπου πινακίδα «Odori Vermuteria di Atene», στους αληθινούς κισσούς στην πρόσοψη, ακόμη και στον κατάλογο με τα ποτά, όπου ανοίγοντάς τον ξεπροβάλλει τρισδιάστατο το άνθος του λωτού. Η ατμόσφαιρα του βοτανικού κήπου ολοκληρώνεται με τα βιεννέζικου τύπου έπιπλα και τις τεράστιες τζαμαρίες που καταργούν το διαχωρισμό μέσα-έξω και παραπέμπουν σε αγγλικά patios ή σε παριζιάνικα υπαίθρια bistro bars. Όλα αυτά όμως θα είχαν ελάχιστα σημασία για ένα all day bar αν στο μέσο του «κήπου» δεν δέσποζε η εντυπωσιακή μπάρα, μήκους 10 μέτρων. Γιατί στα καθαρόαιμα bars όλου του κόσμου, είτε ιταλικά είτε αμερικάνικα είτε ελληνικά, όλο το παιχνίδι παραδοσιακά παίζεται στην μπάρα. Και στο Odori, σίγουρα πρόκειται να παιχτούν μερικές από τις καλύτερες παρτίδες της αθηναϊκής διασκέδασης.

Odori, Vermuteria di Atene, Σκουλενίου 2, Αθήνα, 210 3314674.

Ώρες λειτουργίας: Από τις 8.00 το πρωί μέχρι αργά το βράδυ.