Περπατούσα στην Α. Μεταξά, τον κεντρικό δρόμο της Γλυφάδας, όταν τα ρουθούνια μου υπέστησαν ρινικό bullying απο την ομορφότερη μυρωδιά του κόσμου, αυτη της φρεσκοψημένης ζύμης.
Σήμερα το μόνο που μου έχει μείνει να δοκιμάσω ειναι τα τζάμια και οι υπάλληλοι.
Ο βηματισμός μου άλλαξε, και ξαφνικά αισθάνθηκα σαν ενα κινούμενο σχέδιο που αιωρείται και ακολουθεί υπνοτισμενα την πηγή απο την οποία προερχόταν η μυρωδιά. Βρέθηκα πολύ γρήγορα μέσα στο χώρο ο οποίος είχε ευγενική διάθεση, εξευρωπαϊσμένη αισθητική, πάτωμα σκακιέρα, μπορντό τοίχους και βουνά απο λιχουδιές. Το γεγονός οτι έφτασα στο Le Gout με γεμάτο στομάχι δεν είχε καμιά σημασία πια.
Φτάνει η ωρα της κρίσιμης ερώτησης: «Τι θα θέλατε;» Κρίση πανικού! Εγω στο κέντρο, κάτω απο τον πολυέλαιο και τριγύρω μου κόλαση. Στα δεξιά μου υπήρχαν μεγάλα και μικρά σάντουιτς με σολομό, γαλοπούλα, μπρι, προσούτο κ.α. Ευθεία μπροστά πίτες και σφολιατοειδή. Πίσω τους κουλούρια και καρβέλια στοιχισμένα. Αριστερά κριτσίνια, μπισκότα και γλυκές πίτες, και πίσω μου, στη γυαλινη βιτρίνα στημένα γλυκά και πάστες.
Με γιγάντια δυσκολία επέλεξα να δοκιμάσω το μανιταροπιτάκι, ficelles (κάτι ανάμεσα σε μπαγκέτα και μπαστούνι του baseball) γεμιστό με τυρί και μπέικον, κι ενα σάντουιτς με φρεσκοκομμένο προσούτο, κομμάτια παρμεζάνα και μια αριστουργηματική σως απο κρέμα μπαλσάμικου και μελιού σε πολύσπορο ψωμί για να μην εχω πολλές τύψεις (ψεύτρα).
Μέχρι σήμερα το μόνο που μου έχει μείνει να δοκιμάσω ειναι τα τζάμια και οι υπάλληλοι.
Σχεδόν θα πληγωθώ αμα δεν δοκιμάσεις:
- Μανιταροπιτάκι: ένα εξωτερικά ξεροψημένο χωριάτικο φύλλο που κρύβει μέσα του έναν θησαυρό μανιταριών και τυριών
- Σάντουιτς σολομού: καπνιστός σολομός, μαρούλι και λεπτές φέτες λεμονιού μέσα σ' ενα λευκό φρέσκο χωριάτικο ψωμί. Δροσερό, ελαφρύ και χορταστικό
- Κερασούντα: στρογγυλή κατακόκκινη κρούστα που περιβάλλει μια λάβα μαρμελάδας με ολόκληρα κεράσια που είναι σε ετοιμότητα να χυθεί στη πρώτη δαγκωνιά. Αληθωρισα.
Le Gout, Μεταξά και Δουσμάνη 20, Γλυφάδα, τηλ. 210-894 4566
Βρίσκετε τη συντάκτρια του άρθρου ΕΔΩ