Εκείνη την Τετάρτη, ο Alber Elbaz, ο Ισραηλινής καταγωγής, γλυκός σχεδιαστής με το πυρωμένο ταλέντο, ανακοίνωσε την αποχώρησή του από καλλιτεχνικός διευθυντής του οίκου Lanvin, με τον οποίο η παραλληλία της ζωής τους κράτησε δεκατέσσερα χρόνια. Λίγες μόλις μέρες πριν, ο Βέλγος σχεδιαστής Raf Simons, δήλωσε ότι η θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή στον οίκο Dior άδειασε για τα καλά. «Μα, τι γίνεται;», «Σκοτώνουν τους καλλιτεχνικούς διευθυντές;» κι άλλα τέτοια ρητορικά ερωτήματα βομβάρδισαν τα μίντια κοινωνικής και παραδοσιακής δικτύωσης. Μόνο που στην περίπτωση του Elbaz η απόφαση ήρθε άνωθεν κι όχι με δική του πρωτοβουλία όπως o Simons. «Το διαζύγιο» σύμφωνα με όσα δήλωσε ο Elbaz «ήρθε κατόπιν απόφασης της πλειοψηφίας των μετόχων της εταιρίας». Η φωτογραφία που αναβοσβήνει πίσω από αυτή τη δήλωση είναι ξεκάθαρα της Shaw-Lan Wang, της Κινέζας μεγιστάνας του Τύπου, η οποία το 2001 αγόρασε τον οίκο Lanvin από την L'Oreal με τη βοήθεια του Alber Elbaz τον ανάστησε από τις στάχτες του. Το οριστικό πλήγμα στη σχέση τους φάνηκε να ενοχοποιεί την -τόσο ξαφνική- αποχώρηση του σχεδιαστή, την οποία κανείς από τους 330 υπαλλήλους της εταιρίας δεν πήρε μυρωδιά. Όταν το νέο μαθεύτηκε, μια ομάδα εργαζομένων ζήτησε συνάντηση τετ-α-τετ με την Wang, καθώς και την επιστροφή του Elbaz στην Ταϊβάν, όπου και ζούσε.
Πολιτική και μόδα αγκαζέ
Το θέμα πέρασε τα περφορέ σύνορα της μόδας και έφτασε στην έξοδο του πολιτικού κοινοβουλίου. Ο πρώην Γάλλος υπουργός πολιτισμού, Jack Lang, ο οποίος είχε παρακολουθήσει αρκετά σόου του Lanvin στο παρελθόν, εξέφρασε την έντονη δυσαρέσκειά του, η οποία ενισχύθηκε με τις λέξεις «ακατανόητο και σοκαριστικό». Σε μια δήλωσή του στο περιοδικό WWD, ο πολιτικός που τώρα είναι πρόεδρος του Ινστιτούτου του Αραβικού Κόσμου, δήλωσε: «Το κόψιμο των φτερών αυτού του εξαιρετικού ταλέντου, με στενοχωρεί και με θυμώνει. Συντάσσομαι σθεναρά στο πλευρό των συνεργατών του που ζητούν την επιστροφή του. Αυτή η απόλυση είναι μια ανυπόφορη και ανείπωτη αδικία».
H Wang δεν έδειξε την παραμικρή διάθεση συμφιλίωσης και αρνήθηκε να συναντήσει τους υπαλλήλους της. «Αυτό είναι κάτι έξω από τον χαρακτήρα μου» δήλωσε. Η Madame Wang, όπως η ίδια αναφέρεται στον εαυτό της, σπάνια δίνει συνεντεύξεις ή εμφανίζεται σε press conference. Σε μια κατ΄ εξαίρεση συνέντευξη στους Financial Times το 2012, υπενθύμισε ότι προτιμάει να συναντά τους διάσημους φίλους της, ηθοποιούς του κινηματογράφου και αστέρια του kung fu, σε πριβέ σουαρέ αντί να συνδιασκεδάζει με το κοσμικό κύκλωμα της μόδας. «Ο Alber και ο διευθυντής μου το προτιμούν, εγώ όχι» είπε «δεν μου αρέσει το συγκεκριμένο είδος ανθρώπων, ούτε τα συγκεκριμένα πάρτι. Δεν αναπαράγω το μοντέλο του jet-setter».
Ποια είναι η Madame Wang
Γεννήθηκε το 1941 στην Chongquing, στη νοτιοδυτική Κίνα, αλλά μεγάλωσε στην Ταϊβάν. Ο πατέρας της, συνταγματάρχης στο στρατό του Chiang Kai-shek, ίδρυσε την εφημερίδα United Daily News, το 1951. Ακολουθώντας τα βήματά του η Wang σπούδασε δημοσιογραφία στο πανεπιστήμιο Shih Hsin και εργάστηκε αρχικά ως ρεπόρτερ για την εφημερίδα. Ενδιάμεσα μετακόμισε στην Ελβετία με τον πιλότο σύζυγό της, ο οποίος ήταν στην Πολεμική Αεροπορία, αλλά επέστρεψε στη Ταϊβάν για να αναλάβει την εφημερίδα, κατόπιν εντολής του πατέρα της. Έφτασε στο σημείο να κοιμάται μόνο δύο με τρεις ώρες τη νύχτα για να αντεπεξέλθει στα νέα της καθήκοντα.
Το 2001 απέκτησε τον οίκo Lanvin. «Έχω έναν φίλο στο Χονγκ Κονγκ, ο οποίος ντύνεται με Lanvin για περισσότερα από τριάντα χρόνια. Σκέφτηκα ότι θα ήταν πολύ υπερήφανος για μένα αν γινόμουν ιδιοκτήτρια του οίκου» δήλωσε. Προσέλαβε τον Elbaz, ο οποίος στο παρελθόν είχε εργαστεί στον Yves Saint Laurent, μετά από τηλεφώνημα του ίδιου που της ζητούσε να συναντηθούν στο Παρίσι. «Στη συνέντευξη μου έδειξε το book του με τα δημοσιεύματα στον Τύπο. Το πρώτο του σόου το ονόμασε “Αφιέρωμα στον Yves Saint Laurent”. Ωραία, σκέφτηκα. Ξέρει να δείχνει σεβασμό. Είχα μιλήσει με πολλούς σχεδιαστές. Με κανέναν όμως δεν είχα αισθανθεί αυτό το συναίσθημα».
Πλέον, αυτά τα υψηλά συναισθήματα έχουν ξεθωριάσει. Τρία χρόνια πριν όμως, το 2012, η Madame Wang κομπλιμένταρε με γενναιοδωρία τον καλλιτεχνικό διευθυντή της. «Όλοι αγαπούν τα φορέματα του Alber, γιατί κάνουν τις γυναίκες να αισθάνονται όμορφα και βολικά. Στη χειμωνιάτικη κολεξιόν, παρόλο που το ύφασμα ήταν αρκετά χοντρό, τα φορέματα είχαν μια ξεχωριστή κίνηση πάνω στο σώμα, σαν χορός που συνοδεύει το περπάτημα. Μιλάμε για εξαιρετικά πατρόν».
Που πήγε όλη αυτή η αγάπη;
Σίγουρα τα οικονομικά αποτελέσματα του 2014 έπαιξαν το ρόλο τους. Ο ετήσιος στόχος του οίκου ήταν 250 εκατομμύρια ευρώ, αλλά οι φήμες λένε ότι η χρονιά έκλεισε με μεγάλη απώλεια. Κλείνοντας την πόρτα πίσω του ο Elbaz δήλωσε: «εύχομαι ο οίκος να κάνει πραγματικότητα το επιχειρηματικό του όραμα». Πέντε μόλις μέρες πριν την αποχώρησή του από τον Lanvin, ο αποδεδειγμένα οραματιστής σχεδιαστής έδωσε μία μακρόπνοη 16λεπτη ομιλία, με αφορμή τη βράβευσή του με το Superstar award, στην ετήσια εκδήλωση FGI's Night of Stars. «Εμείς οι σχεδιαστές ξεκινήσαμε σαν couturies με όνειρα, διαίσθηση και συναισθήματα. Η φαντασία ήταν πάνω από όλα. Σήμερα, καλούμαστε να γίνουμε image makers και να σιγουρευτούμε πρώτα από όλα ότι το ρούχο δείχνει ωραίο στις φωτογραφίες. Να «φωνάζει» ωραίο. Αντίθετα εγώ προτιμώ να «ψιθυρίζει» ότι είναι ωραίο».
