Πόσα ρούχα έχουμε στ' αλήθεια ανάγκη; Πολύ λιγότερα από όσα φανταζόμαστε, όπως απέδειξε το ασυνήθιστο πείραμα μιας γυναίκας (τώρα το αν απολαμβάνουμε το παιχνίδι της μόδας συνδυάζοντας μια ποικιλία κομματιών, είναι άλλη υπόθεση).
Μια δασκάλα από το Νιου Τζέρσεϊ, η Julia Mooney, αποφάσισε να πηγαίνει καθημερινά στη δουλειά της, δηλαδή στο σχολείο, με το ίδιο φόρεμα: ένα λιτό, γκρι κομμάτι, χωρίς φτιασίδια. Για ποικιλία, το συνδύαζε καθημερινά με διαφορετικά αξεσουάρ, όπως φουλάρια και κοσμήματα. Και για όποιους σπεύσουν να καταλήξουν σε αηδιαστικά συμπεράσματα, η Mooney έσπευσε να ξεκαθαρίσει, μέσα από την πρώτη της ανάρτηση στο λογαριασμό που δημιούργησε στο Instagram ειδικά για το πείραμά της (@oneoutfit100days), ότι το έπλενε συστηματικά.
Ποιοι λόγοι την οδήγησαν σε αυτό το παράξενο πείραμα: «Δεν χρειάζεται πλέον να ανησυχώ για το τι θα φορέσω το πρωί ενώ παράλληλα πρέπει να ετοιμάσω δύο νήπια. Σε ένα όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, οι Αμερικανοί είχαν ελάχιστα ρούχα. Το σπίτι μου, που χτίστηκε στη δεκαετία του '30, δεν είχε ντουλάπες πέρα από μία που προσθέσαμε εμείς οι ίδιοι. Και αν το φόρεμά μου σκιστεί; Θα το ράψω στη ραπτομηχανή μου, μια συσκευή που στο παρελθόν ήταν τόσο κοινή στα νοικοκυριά όσο είναι σήμερα η τηλεόραση».
Ο σημαντικότερος ωστόσο λόγος που οδήγησε την εκπαιδευτικό σε αυτό το εγχείρημα δεν ήταν η προσωπική της ευκολία, αλλά η αγωνία της για τις συνέπειες της λεγόμενης «γρήγορης μόδας». «Ενώ εξηγούσα στη έφηβη κόρη μου αυτό το πρότζεκτ, της ζήτησα να ρίξει μια ματιά στην ετικέτα της μπλούζας της. Made in Indonesia. Απαιτούμε ένα πλήθος από φτηνά ρούχα, με αποτέλεσμα οι παραγωγοί να καταφεύουν σε ξένες χώρες όπου οι νόμοι δεν προστατεύουν τους εργαζομένους». Μάλιστα η γρήγορη μόδα, προσθέτει η ίδια, δεν είναι επιβλαβής μόνο για τα εργατικά δικαιώματα αλλά και για το περιβάλλον.
Δείτε παρακάτω μερικές από τις εικόνες που μοιράστηκε στον λογαριασμό της στο Instagram.
