Το κόκκινο είναι από τα βασικά χρώματα της παλέτας και από τα πρώτα που χρησιμοποίησαν οι “αρτίστες” της προϊστορικής εποχής. Σε πολλούς πολιτισμούς συμβολίζει τη χαρά και την τύχη. Συγκεκριμένα, σε αρκετές Ασιατικές χώρες, οι νύφες πρέπει να ντύνονται στα κόκκινα, καθώς το συγκεκριμένο χρώμα είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τη γονιμότητα και την ευδαιμονία. Στην Ευρώπη από την άλλη, υπήρξε ταυτόσημο της αριστοκρατίας, της ευγενούς καταγωγής και των κληρικών, λόγω της συσχέτισης με το αίμα του Χριστού.
Στο δυτικό κόσμο, το ερυθρό έχει χαρακτηρισθεί ως το χρώμα του πάθους και του έρωτα, το χρώμα με τις αφροδισιακές ιδιότητες που κάνει μια γυναίκα ελκυστική και επιθυμητή στους άντρες. Σύμφωνα με μελέτη Αμερικανών ψυχολόγων, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι από την αρχαιότητα το συγκεκριμένο χρώμα έχει επιλεγεί για να εκπροσωπεί τον έρωτα και τα πολύ έντονα συναισθήματα.
Η κόκκινη ώχρα, η αρχαιότερη χρωστική ουσία, συναντάται για πρώτη φορά στις προϊστορικές σπηλαιογραφίες.
Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι άρχισαν να ζωγραφίζουν σε σπηλιές, πριν ακόμα μάθουν να χτίζουν σπίτια. Πολλές εικόνες έχουν βρεθεί σε κάθε ήπειρο, που αποδεικνύουν πως οι τοιχογραφίες των σπηλαίων δημιουργήθηκαν κατά την εποχή του λίθου. Το πρώτο προϊστορικό σπήλαιο ανακαλύφθηκε στην Αλταμίρα της Ισπανίας και έχει απεικονίσεις από ζώα ζωγραφισμένα με μαύρο χρώμα και κόκκινη ώχρα.
Ωστόσο η χρήση των χρωμάτων δεν περιορίστηκε μόνο στη ζωγραφική. Αρκετά αγάλματα και μνημεία που σήμερα είναι άχρωμα, εικάζεται ότι ήταν διακοσμημένα με έντονα χρώματα και ότι αυτά εξασθένησαν με το πέρας του χρόνου και λόγω των καιρικών συνθηκών. Συγκεκριμένα, το έντονο κόκκινο εντοπίζεται σε κεραμικά αγγεία στην Αρχαία Κίνα, στους βασιλικούς τάφους της Αρχαίας Αιγύπτου αλλά και στις καλοδιατηρημένες τοιχογραφίες από τη “Βίλα των Μυστηρίων” του αρχαίου οικισμού της Πομπηίας, στη νότια Ιταλία.
Τα κόκκινα χρώματα παρήχθησαν από τη χρήση του ορυκτού αιματίτης. Η καλύτερη ποιότητα στην αρχαιότητα ήταν ο περσικός και ο ισπανικός αιματίτης. Ο περσικός περιείχε κατά 70-75% τα συστατικά που χρειάζονται για το κόκκινο χρώμα, ενώ ο ισπανικός κατά 80-85%. Για το λόγο αυτό, εκτιμάται ότι οι άνδρες εκείνης της εποχής ταξίδευαν πολύ μακριά για να αποκτήσουν την καλύτερη δυνατή ποιότητα.
Ωστόσο, κόκκινο έχουμε και από κιννάβαρη, μετάλλευμα που εντοπίζεται σε περιοχές της Ελλάδας, της Καππαδοκίας, αλλά και της Ανδαλουσίας.
Η κόκκινη ώχρα κυρίως συναντάται στα πλούσια σε σίδηρο εδάφη. Μάλιστα, το 16ο και 17ο αιώνα η πιο δημοφιλής κόκκινη χρωστική ουσία προερχόταν από το έντομο κοχενίλη, το οποίο ενδημούσε αποκλειστικά στους κάκτους του Μεξικού. Αυτά τα λευκά ζουζούνια παρήγαγαν μία έντονη κόκκινη βαφή, την οποία οι καλλιτέχνες λάτρεψαν εξαρχής σε σημείο που έγινε το τρίτο σπουδαιότερο εισαγώγιμο προϊόν από το Νέο Κόσμο, μετά το χρυσό και το ασήμι. Η κοχενίλη, λόγω του ότι αποτελεί μη τοξική πηγή κόκκινου χρώματος χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα σε καλλυντικά προϊόντα, όπως κραγιόν και ρουζ.
Οι πρώτες γυναίκες που υιοθέτησαν την κόκκινη απόχρωση στο πρόσωπο και το σώμα τους ήταν από τη Μεσοποταμία. Μάλιστα, για να επιτύχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, θρυμμάτιζαν ημιπολύτιμους λίθους και τους χρησιμοποιούσαν για να διακοσμήσουν τα χείλη τους. Η Κλεοπάτρα, η πιο διάσημη Φαραώ της Αιγύπτου, χρησιμοποιούσε μια βαφή που είχε ως βάση την καρμίνη, υλικό που προερχόταν από αποξηραμένα, κονιορτοποιημένα θηλυκά σκαθάρια, προκειμένου να πετύχει το ερυθρό χρώμα στα χείλη της.
Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης, η κόκκινη ώχρα συνέχισε να χρησιμοποιείται από τους καλλιτέχνες. Σφυρηλατημένη από τη γη και διαμορφωμένη σε ραβδιά, σε κιμωλίες αιματίτη η κόκκινη ώχρα ήταν ιδανική για τη ζωγραφική. Καλλιτέχνες όπως οι Michelangelo, Titian, Rembrandt, Vermeer, Velázquez και Antoine Watteau χρησιμοποίησαν αυτό το μέσο για να παράγουν μερικά από τους πιο διάσημους πίνακες.
Και κάπως έτσι από την προϊστορική εποχή φτάσαμε στη σύγχρονη, όπου οι γυναίκες φορούν red lipstick και ποθούν διακαώς ένα ζευγάρι παπούτσια Christian Louboutin με την κατακόκκινη σόλα να αποτελεί το σήμα κατατεθέν του και να κοστίζει μια περιουσία. Ο Mr Louboutin, προτού καταλήξει στο κόκκινο χρώμα, είχε σκεφτεί το πράσινο. Παρατήρησε όμως, ότι οι γυναίκες που δε συμπαθούν τα χρώματα στα ρούχα, φορούν συνήθως red lipstick και έχουν κόκκινα νύχια και έτσι κατέληξε στις πορφυρές σόλες.
Αφού έκλεψε λοιπόν το κόκκινο βερνίκι νυχιών της βοηθού του, ο βασιλιάς των ψηλοτάκουνων ζωγράφισε τη βαρετή μαύρη σόλα ενός παπουτσιού μόνο και μόνο για να δει πως θα μοιάζει. Στο τέλος όμως, εντυπωσιάστηκε από το αποτέλεσμα, που έκτοτε αποφάσισε όλα τα παπούτσια του να ξεχωρίζουν από την κατακόκκινη σόλα.
