1. Φοράνε ένα με δύο νούμερα στενότερα ρούχα. Θεωρούν ότι έτσι το σώμα σμιλεύεται καλύτερα, ότι τα στενότερα ρούχα λειτουργούν ως κορσές και ότι με αυτό τον τρόπο θα διασκεδάσουν τις εντυπώσεις των έξτρα πόντων στην περιφέρεια ή στη μέση. Κάποιες φορές λειτουργεί, κάποιες άλλες το αποτέλεσμα μοιάζει με ζουλιγμένο τουλουμπάκι.
2. Λατρεύουν την μπούκλα κομμωτηρίου, σε όλες τις μορφές και σε όλες τις παραλλαγές. Πράγμα το οποίο δεν είναι απαραίτητα κακό, μόνο που κάποια στιγμή πρέπει να κληθούν να απαντήσουν, με το χέρι στην καρδιά, στο εξής ερώτημα: έχουν δει ποτέ κάποια από τις μοιραίες γυναίκες των γαλλικών φιλμ να έχει υιοθετήσει, έστω και για μία ώρα, την καούκα κομμωτηρίου; Μόλις απαντήσουν σε αυτό, πολλά πράγματα θα μπουν σε τάξη στο μυαλό τους.
Με άλλα λόγια, μπορεί μεν να ακολουθούν την logo-off τάση που αποτάσσεται τα εμφανή logo αλλά το κομμάτι τους εξακολουθούν να θέλουν να το κάνουν. Είναι η δική τους ερμηνεία για τη λέξη “λούσο”.
3. Αγαπούν και τιμούν τα τζιν παντελόνια με έξτρα κτερίσματα. Με στρας (παλιότερα), με ξέφτια και τρύπες (μετέπειτα), με ηχηρές καμπάνες (αυτή τη στιγμή που μιλάμε). Αντιμετωπίζουν δηλαδή το τζιν με τον ίδιο τρόπο που αντιλαμβάνονται το κούρεμά τους: με trend alert.
4. Δεν βγαίνουν από το σπίτι χωρίς το καθιερωμένο μακιγιάζ τους. Ούτε κι αυτό είναι κακό, αντιθέτως τούς προσδίδει μία έξτρα θεατρικότητα και μια σαγήνη από ντίβες αλλοτινών καιρών. Το λάθος έγκειται στις πολλαπλές στρώσεις του μέικ απ. Ειδικά το πρωί που το φως της ημέρας αντανακλάται στο “παχύ” φον ντε τεν.
5. Επιλέγουν τα κραυγαλέα κομμάτια από τα επώνυμα brands, δηλαδή αυτά που ακόμα και με κλειστά μάτια κάποιος μπορεί να να αντιληφθεί τον οίκο που τα σχεδίασε. Με άλλα λόγια, μπορεί μεν να ακολουθούν την logo-off τάση που αποτάσσεται τα εμφανή logo αλλά το κομμάτι τους εξακολουθούν να θέλουν να το κάνουν. Είναι η δική τους ερμηνεία για τη λέξη “λούσο”.
6. Το λουκ Βαρουφάκη με το σηκωμένο γιακά του σακακιού ή του πουκαμίσου παίζει πολύ στις αμαζόνες του Βορρά. Μπορεί αυτό να μην αποτελεί ένδειξη συμπάθειας στο πρόσωπο του Γιάνη, αλλά μία αγάπη στην στιλάτη μαγκιά, στην επιτηδευμένη κομψότητα, στην τρισδιάστατη απεικόνιση των πέτων. Ίσως, όμως, απλά να είναι μια κάποια προστασία από το τσουχτερό κρύο.
7. Μετά τα διαμάντια, που δεν έχει επιβεβαιωθεί ότι είναι οι καλύτεροι φίλοι των Θεσσαλονικιών, έρχονται τα δωδεκάποντα. Κι αυτό είναι ντεφάκτο. Η φιάπα είναι κολλητή τους και τα block heels τα υπερόπλα τους. Μπράβο τους. Μπορεί να αποτελεί στιλιστικό ολίσθημα η τακούνα πρωί-πρωί, αλλά αφού τα καταφέρνουν και ισορροπούν και δεν ολισθαίνουν, μπράβο τους.
8. Το μανικιούρ είναι μονόδρομος. Δε γίνεται χωρίς. Κι όσο πιο δαιδαλώδες, με παρακλάδια, ζωγραφιές, στρας, μπιχλιμπίδια τόσο καλύτερα. Κι όσο πιο μακρύ το πενάτο το νύχι τόσο πιο μαγκιόρικο το χέρι της μανικιουρίστας. Τα νύχια των Θεσσαλονικών είναι η τέλεια προέκταση του γνήσιου της υπογραφή τους.
9. Το καντράν του ρολογιού τους συναγωνίζεται σε μέγεθος την πλατεία Αριστοτέλους. Λες και όσο πιο μεγάλο είναι το ρολόι τόσο πιο αργά θα περνάει ο χρόνος.
10. Η εμμονή με τα δεκάδες βραχιολάκια από στρας φορεμένα στο ένα χέρι, σαν μια αποικία από faux πέτρες, οι οποίες διαδηλώνουν για τα ίσα δικαιώματα με τους πολύτιμους λίθους, είναι το σήμα κατατεθέν τους. Αυτή και τα ψευτορόκ μπατζάκια με την απουσία τζιν, που προσομοιάζουν σε παντελόνι.
Επιμύθιο: Για να μην πείτε ότι μεροληπτούμε υπέρ των Αθηναίων διαβάστε εδώ τα δικά μας τρωτά στο στάιλινγκ.