Η wrap φούστα που δεν αποχωρίζομαι τα καλοκαίρια κόστιζε μόλις 1 ευρώ

Είναι μαύρη με μικρά λευκά ανθάκια. Δύο πιετούλες στο μπροστινό μέρος, ένα κουμπάκι στη μία πλευρά τις μέσης κι ένα κορδονάκι από το ίδιο της το ύφασμα στο άλλο. Είναι η αγαπημένη μου wrap φούστα που δεν αποχωρίζομαι τα τελευταία δέκα καλοκαίρια. Την ανακάλυψα σε ένα καλάθι ενός second hand καταστήματος στο κέντρο της Αθήνας και η συμπαθής κυρία πίσω από το ταμείο μου την άφησε έναντι του ποσού του ενός ευρώ.

Η συνήθειά μου να ψωνίζω από second hand και vintage καταστήματα, πάγκους λαϊκής και outlets γεννήθηκε μεν από οικονομική ανάγκη, ποτέ όμως δεν ένιωσα ότι στερούμαι κάτι τις περιόδους της ζωής μου που δεν μπορούσα να υποστηρίξω ενδύματα είτε των fast fashion αλυσίδων, είτε desinger (και πιο συγκεκριμένα Ελλήνων, που τους έχω μία ιδιαίτερη αδυναμία). Αφήστε που, αγοράζοντας preloved ρούχα, κάνω και upcycling που τόσο ανάγκη έχει πλέον ο πλανήτης και οι κοινωνίες μας.

Κατανοώ ωστόσο τις όποιες καταναλωτικές προκαταλήψεις μπορεί να έχει η κάθε shopper σχετικά με τα ρούχα από δεύτερο χέρι. Με αφορμή λοιπόν την πιο άνετη και ευέλικτη φούστα της καλοκαιρινής μου γκαρνταρόμπας, ας σπάσουμε παρέα το ταμπού των second hand/ vintage ρούχων.

Η συναισθηματική πλευρά του preloved

Υπάρχουν vintage και second hand shops που διατηρούν τα ρούχα τους περιποιημένα στην κρεμάστρα, έχοντας τα στείλει πρώτα στο καθαριστήριο και προβεί σε οποιαδήποτε μικρό - επιδιόρθωση μπορεί να χρειάζονται, υπάρχει και ο πάγκος της λαϊκής ή το καλάθι που πρέπει να βουτήξετε κυριολεκτικά μέσα τους για να ανασύρετε κάποιον καλά κρυμμένο θησαυρό κι έπειτα να επιμεληθείτε εσείς την περιποίησή του. Το τι θα επιλέξει η κάθε μία από εμάς έχει να κάνει με τις καταναλωτικές της συνήθειες και με το με τι νιώθει άνετα, ωστόσο επιτρέψτε μου να σας παροτρύνω να αποτινάξετε πάνω από τα ρούχα από το δεύτερο χέρι τη ταμπέλα "της βρωμιάς”.

Δεν είναι, δα, τόσο τρομερό πράγμα ένα καλό πλύσιμο στο χέρι ή ακόμα και το κόστος του καθαριστηρίου, αν σας κάνει να νιώθετε πιο ασφαλείς, μπροστά σε ένα σπάνιο item πολύ χαμηλού κόστους. Ένα ιδιαίτερο tweed σακάκι, μία σουέτ μίντι φούστα, ένα φόρεμα με βολάν που μπορεί στον πάγκο της λαϊκής ή το outlet να τα βρείτε από 3 έως και 6 ευρώ (το πολύ) αξίζουν τον κόπο της μπουγάδας. Κι έπειτα είναι και το άλλο.

Προσωπικά με συναρπάζει πολύ το γεγονός ότι ένα ρούχο που τώρα εγώ του δίνω μία νέα ζωή, το φορώ στην καθημερινότητά μου και το συνδυάζω με σημαντικές στιγμές της ζωής μου ή με συγκεκριμένες συνθήκες το είχε αγαπήσει πριν κάποιος άλλος. Δε θα ξεχάσω ποτέ το περίεργο συναίσθημα, όταν ανακάλυψα ένα μάρκο Γερμανίας πεσμένο από την τρύπια τσέπη μέσα στη φόδρα ενός σουέτ παλτό που αγόρασα από τη λαϊκή.

Άρχισα να φτιάχνω ιστορίες για τον άνθρωπο που το είχε στην κατοχή του πριν από εμένα. Τον φαντάστηκα άντρα (λόγω του μεγέθους του παλτό) να περπατά χειμώνα στους δρόμους του Kreuzberg. Να γυρίζει κουρασμένος από τη δουλειά με το U-Bahn ή να τρώει street food βιαστικά στις όχθες του Spree.

Made to last

Ένα άλλο προτέρημα που αναγνωρίζω στα second hand ενδύματα είναι το ότι στην πλειονότητά τους είναι φτιαγμένα για να διαρκούν. Σε αντίθεση με τα προσιτά σύγχρονα ρούχα, τα ενδύματα άλλων δεκαετιών είναι φτιαγμένα από ποιοτικά υφάσματα που διαρκούν στο χρόνο. Αν μάλιστα αφού τα αποκτήσετε έχετε την πρόθεση να τα προσέξετε κι εσείς λίγο παραπάνω, τότε είναι ικανά να σας συντροφεύουν για μια ζωή.

Σε αυτή τους την ιδιότητα εμπίπτει και η βιώσιμη πλευρά του second hand shopping. Το πρόσφατο trend της ήσυχης πολυτέλειας που έχει κατακτήσει το feed μας σε όλα τα social media, καθώς και την αρθογραφία μόδας είναι ένας αναπάντεχος δρόμος προς το sustainability. Αυτό δεν συμβαίνει μονάχα αγοράζοντας μίνιμαλ, διαχρονικά και βιώσιμα κομμάτια τα οποία θα αντέξουν στο χρόνο και λόγω ποιότητας, αλλά και εξαιτίας του γεγονότος ότι είναι κλασικά και άρα, δεν θα φύγουν ποτέ από τις τάσεις, αλλά και αγοράζοντας designer, ή μη, vintage κομμάτια (ειδικότερα, αν ανήκετε στις νεότερες γενιές, θα εκπλαγείτε από την ποιότητα αν πέσετε πάνω σε κάποιο item ελληνικής βιοτεχνίας), ή βουτώντας στην ντουλάπα της γιαγιάς, της μαμάς, της θείας, ακόμα και της συμπαθητικής γειτόνισσας που κάνει clearance στην ντουλάπα της, όπου περιμένουν ρούχα "made to last”.

Το επιβεβαιώνει κι ένα από τα τελευταία TikTok trends. Στη Fashion πλευρά του TikTok έχει αρχίσει να αναδύεται μια φυλή γυναικών της Νέας Υόρκης που ζει με τους κανόνες της ήσυχης πολυτέλειας εδώ και χρόνια. Είναι η γιαγιά σας που δεν αποχωρίζεται τις πέρλες της και το καλό της σακάκι ή εκείνη η παράξενη θεία που δεν σας άφηνε ποτέ να παίξετε με τα ρούχα στην ντουλάπα της όταν την επισκεπτόσασταν ως παιδί. Μερικοί λογαριασμοί στους οποίους μπορείτε να θαυμάσετε αυτές τις υπάρξεις είναι οι: @LadiesofMadisonAve, @ThePurseBlog και @NYCFashionGal.

Και "δίπλα” τους, τα επόμενα style icons του TikTok, οι κόρες και οι εγγονές που έχουν κληρονομήσει τα συγκεκριμένα ρούχα, όπως η φωτογράφος Olivia Joan Galli, η οποία έχει την τύχη να έχει κληρονομήσει vintage κομμάτια σχεδιαστών που δεν έχουν γεράσει καθόλου από τη γιαγιά της, η οποία ήταν η συνιδρύτρια της επιτυχημένης εταιρείας καλλυντικών Johnson Products, της πρώτης επιχείρησης μαύρης ιδιοκτησίας που εισήχθη στο αμερικανικό χρηματιστήριο.

Ως επιχειρηματίας λοιπόν, η Johnson διέθετε μια εντυπωσιακή συλλογή designer ρούχων χάρη στην προτίμησή της στις διαχρονικές σιλουέτες, τα υφάσματα υψηλής ποιότητας και τις λεπτομέρειες χωρίς λογότυπα από τα αγαπημένα της brands, όπως Chanel, Manolo Blahnik, Gucci και Givenchy κι έτσι τώρα η εγγονή της μπορεί να είναι μία από τις πιο δημοφιλής TikTokers του πλανήτη.

Κι ακόμα κι αν οι γυναίκες της οικογένειάς σας δεν έχουν φυλάξει τα αγαπημένα τους καλά ρούχα, δεν βρίσκω τον λόγο να μην αντιμετωπίσετε κομμάτια στους πάγκους ή στις ράγες των vintage καταστημάτων με τον ίδιο τρόπο.

Η ιστορία της wrap φούστας

Όσο για την αγαπημένη μου wrap φούστα, έχω φτιάξει και για εκείνη μια ιστορία. Μια στοργική μαμά ή γιαγιά την έφτιαξε για την κόρη της με ένα ενδιαφέρον ρετάλι υφάσματος στη ραπτομηχανή της. Μπορεί κανείς εύκολα να αναγνωρίσει τις χειροποίητες ραφές. Η κόρη, τη φορούσε κι εκείνη τα καλοκαίρια, όπως κι εγώ. Ίσως, να έχει φάει φορώντας τη παγωτό πατούσα και μπορεί να πήγε με αυτή τη φούστα την πρώτη της βόλτα με μηχανάκι αγκαλιάζοντας σφιχτά τη μέση ενός αγοριού.

Για μένα είναι η ιδανική φούστα για να συνδυάσω με ένα μαύρο tank top με ribbed πλέξη και σαγιονάρες για να πάω το βράδυ στην ταβέρνα του νησιού, ενώ τα μαλλιά μου είναι ακόμη βρεγμένα από την τελευταία βουτιά. Είναι η wrap φούστα που φοράω στο γραφείο μαζί με ένα λευκό T-shirt και τα μαύρα μποτάκια μου όταν έχω grunge διάθεση ή με ένα λευκό κοντομάνικο πουκάμισο και σανδάλια τη μέρα εκείνη που θα μετράω τις ώρες μέχρι να έρθει η στιγμή για την απογευματινή μπύρα με τις φίλες μου. Δέκα καλοκαίρια τώρα τα έχει ζήσει όλα και με σιγουριά σας λέω ότι θα μαζέψει στην ύφανσή της εμπειρίες από ακόμη δέκα τουλάχιστον, μέχρι να βρει την επόμενη ιδιοκτήτριά της.