Περιφέρονται στα τηλεοπτικά σαλόνια, αυτοποιημένοι, ανεξάρτητοι και με μπόλικη αυτοπεποίθηση για τη φύρδην μίγδην σύστασή τους. Το αλλοτινό σπίτι του Big Brother έδωσε τη θέση του σε ένα οροφοδιαμέρισμα προστασίας της ανθρώπινης βιοποικιλότητας. Η αστική ζούγκλα τηλεμεταφερμένη σε ένα πλατό. Τα καμώματα των εγκλωβισμένων παικτών στα νεόκοπα τηλεπαιγνίδια συμβίωσης ακούγονται σαν πρωτόγονα. μουγκανίσματα.
Πως φτάσαμε ως εδώ; Πότε άρχισε η λαίλαπα των ορδών από υπέροχα τίποτα να κάνει κουμάντο στο γυαλί; Γιατί το ψυχαγωγικό κομμάτι της ελληνικής τιβί είναι συνώνυμο του ψυχοτροπικού;
Η τηλεόραση αγαπάει τα σκουπίδια, από καταβολής τηλεθέασης. Είτε στη λαμέ εκδοχή τους, αυτή του υποταγμένου γκλάμουρ, είτε στην ατόφια, τη φροκαλέ, του ανυπότακτου συναισθήματος. Φτωχοδιάβολοι, δευτεράντζες, λαϊκούρες, πλεμπάγια, μπασκλασαρίες, λούμπεν, αποπαίδια, κουτσές Μαρίες και μαύρα πρόβατα, όλοι πέρασαν από τα τηλεοπτικά στούντιο, από εποχής Ερωτοδικείου και δώθε. Και έκαναν και νούμερα. Κανείς τους δεν ήταν κουλ, ωραίος τύπος ή γοητευτικός, υπήρχε όμως μια αλήθεια πίσω από το σαλεμένο βλέμμα τους. Γνώριζαν ότι η αδυναμία τους μπορεί να γίνει μια -αρρωστημένη έστω- μορφή δύναμης, εάν σοταριστεί με ολίγη από τηλεοπτική έκθεση. Και αυτό εκμεταλλεύτηκαν.
Ο χρόνος πέρασε, η οικονομία μπάταρε, τα διαφημιστικά κονδύλια φτερούγισαν, το trash άρχισε να διαποτίζει τον κοινωνικό ιστό, απλώθηκε σαν μύκητας σε διάφορα στρώματα, ξέφυγε από τους καναπέδες των καλεσμένων της Αννίτας Πάνιας, σταμάτησε να έχει πλάκα. Τα ριάλιτι, παρόλα αυτά, έπρεπε να συνεχιστούν, οπότε, μοιραία, τη θέση του συνειδητοποιημένου σκουπιδιού πήρε μια άλλη, λιγότερο προσφιλής κάστα, αυτή του ξεκρέμαστου mainstream. Χωρίς αναφορές, χωρίς περιεχόμενο, χωρίς τη συναισθηματική νοημοσύνη των προκατόχων του, χωρίς νεύρο. Μια φωνή υποκουλτούρας ντυμένη με την τελευταία λέξη του fast fashion. Φιγούρες ινσταγκραμικής ομορφιάς, αξιοθέατα ενός κόσμου που θυσιάζει την ανθρώπινη μορφή του στον βωμό των τατουαρισμένων φρυδιών και των εξωφρενικών μούσκουλων. Έχουν απόλυτη άγνοια του ελλείμματός τους αλλά μιλάνε πολύ. Δε λένε τίποτα.
Ποτέ άλλοτε τα σκουπίδια δεν είχαν τόσο μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους όσο στα nouveau ριάλιτι. Ποτέ άλλοτε η αδιάφορη φυλή των wannabe δεν σκεφτόταν τόσο αρνητικά και δε γελούσε με ηλίθια αστεία, όπως θα ΄λεγαν και οι Στέρεο Νόβα. Ποτέ άλλοτε η απελπισία του τηλεθεατή δεν ήταν τόσο κατάφωρη.
Επιμύθιο: Δυστυχώς, το «κοινωνικό πείραμα» όπως χαρακτήρισε η ίδια η παρουσιάστρια, Μαρία Μπακοδήμου, την νέα εκπομπή του Σκάι, Power of Love, θα μπορούσε εύκολα να παραφραστεί ως «κοινωνικά πειραγμένη».